六十河南尹,前途足可知。老应无处避,病不与人期。
幸遇芳菲日,犹当强健时。万金何假藉,一醆莫推辞。
流水光阴急,浮云富贵迟。人间若无酒,尽合鬓成丝。主
山鹧鸪,朝朝暮暮啼复啼,啼时露白风凄凄。
黄茅冈头秋日晚,苦竹岭下寒月低。畬田有粟何不啄,
石楠有枝何不栖。迢迢不缓复不急,楼上舟中声暗入。
梦乡迁客展转卧,抱儿寡妇彷徨立。山鹧鸪,
尔本此乡鸟,生不辞巢不别群,何苦声声啼到晓。
啼到晓,唯能愁北人,南人惯闻如不闻。
长安盈尺雪,早朝贺君喜。将赴银台门,始出新昌里。
上堤马蹄滑,中路蜡烛死。十里向北行,寒风吹破耳。
待漏午门外,候对三殿里。须鬓冻生冰,衣裳冷如水。
忽思仙游谷,暗谢陈居士。暖覆褐裘眠,日高应未起。
一泊(bó)沙来一泊去,一重浪灭一重生。
相搅相淘无歇日,会教山海一时平。
泊:浪花。
艳质无由见,寒衾不可亲。何堪最长夜,俱作独眠人。
艳质无由见,寒衾(qīn)不可亲。
何堪最长夜,俱作独眠人。
心中思念多年却没办法相见,棉被冰冷简直无法挨身。
怎能忍受得了这一年中最长的寒夜,更何况你我都是孤独失眠的人。
艳质:指女子艳美的资质,这里指诗人怀念的“湘灵”。无由:没有办法。寒衾:冰凉的被子。衾,被子。亲:动词,亲近、接近,这里指挨着身子,接触肌肤。
何堪:怎能忍受。
六月初七日,江头蝉始鸣。石楠深叶里,薄暮两三声。
一催衰鬓色,再动故园情。西风殊未起,秋思先秋生。
忆昔在东掖,宫槐花下听。今朝无限思,云树绕湓城。
六月初七日,江头蝉始鸣。
石楠深叶里,薄暮两三声。
一催衰鬓(bìn)色,再动故园情。
西风殊未起,秋思先秋生。
忆昔在东掖(yè),宫槐花下听。
今朝无限思,云树绕湓(pén)城。
农历六月初七的时候,江边树上的蝉开始鸣叫了。
躲在石楠树茂密的树叶里,在傍晚的时候叫上两三声。
蝉这一叫让我忽觉自己鬓角已白,也回不去以前的家了。
秋风还没开始吹,悲伤的情绪就已从心底泛起。
回想以前还在东宫任职时,总是在槐花树下听蝉鸣。
现在无限的愁绪,就像白云覆盖城市,让人透不过气来。
石楠:蔷薇目、蔷薇科、石楠属木本植物,常绿乔木类。
鬓:脸旁靠近耳朵的头发,耳际之发。
东掖:宫中东侧的旁门。代指太子所居的东宫。
湓城:瑞昌市西清湓山。清湓山有井,形如盆,因号湓水,城曰湓城。
五岁优游同过日,一朝消散似浮云。
琴诗酒伴皆抛我,雪月花时最忆君。
几度听鸡歌白日,亦曾骑马咏红裙。
吴娘暮雨萧萧曲,自别江南更不闻。
五年悠哉游乐的时光仿佛只是朝夕,在某天,如同天上的浮云般,一下子消散了。
那共同抚琴、作诗、饮酒的友人们都弃我而去,这风花雪月之时,最是我想念你的时候。
多少次,我们一起伴着公鸡啼鸣醒来;也有过骑在马上,两人为美人作诗的事情。
听到歌姬在暮色里合着雨声的那曲调沧桑的歌曲,我又想到,自从在江南分别的那天,到现在还没听到你的消息。
前度小花静院,不比寻常时见。见了又还休,愁却等闲分散。肠断,肠断,记取钗(chāi)横鬓(bìn)乱。
等闲:无端。钗横鬓乱:耳边的头发散乱,首饰横在一边。形容妇女未梳妆的样子。