积雨霁郊甸,凉风来早秋。
蒲柳变冶色,寒蛩生暮愁。
明月艳素光,青山澹如福游目睇行云,感此身世忧。
故乡不可见,怅然心悠悠。
秋气横排万马,尽屯在、长城墙下。
每到三更素商泻。
湿龙楼,晕鸳机,迷爵瓦。
谁复怜卿者?酒醒后、槌床悲诧。
使气筵前舞甘蔗。
我思兮,古之人,桓子野。
山前木叶向人秋,屋外溪声带雨流。吹雁西风犹自急,听来偏动旅中愁。
井梧已飘黄,涧树犹含碧。烟水但逶迤,空斋坐萧瑟。
端居生远兴,散漫委书帙。爱此北窗闲,时来岸轻帻。
微钟忽迢递,禽语破幽寂。赏罢一悁然,淡泊忘所适。
寂寥谁共语,白发对寒流。
往事浑疑梦,余生只似浮。
青虫鸣向夕,玄鸟去因秋。
故友沧江外,茫茫不可求。
西风吹客襟,客正白头吟。
无复欢娱意,惟伤迟暮心。
饱虹明远浦,饥鹘下荒林。
日月不相贷,人生那易禁。
我初游丛林,得人如满月。细披云雾间,桂影若可掇。
旋转二十年,相半分会别。暮途喜可掬,妙语等冰雪。
告我第一义,光艳忽振发。老魔俱辟易,善类随击拂。
是真万里足,一举安能辍。径山光暂韬,夜气尤昭彻。
异时摩聊老,荐藉意甚切。子果识至人,指顾石必裂。
出我连城珍,郊庙冠前列。无令刖足翁,二献文为拙。
重到西冷,记芳园载酒,画船横笛。水曲芙蓉,渚边鸥鹭,依依似曾相识。年芳易失。段桥几换垂杨色。谩自惜。愁损庾郎,霜点鬓华白。残蛩露草,怨蝶寒花,转眼西风,又成陈迹。叹如今、才消量减,尊前孤负醉吟笔。欲寄远情秋水隔。旧游空在,凭高望极斜阳,乱山浮紫,暮云凝碧。
浩浩门外尘,今古无二岐。车痕遍九陌,得丧何已时。
商飙动地来,万叶辞故枝。游子感摇落,忽起流年悲。
玄发日以槁,素衣日以缁。天衢九万里,加以刚风吹。
岁月不我私,壮志安可期。激昂赋七启,清壮歌五噫。
采采秋原花,对酒聊自怡。佳人隔明河,相望长相思。
结发从来数亦奇,人言猿臂不遭时。
诗成杜曲何多兴,赋旧兰台只浪悲。
松菊不关年少事,冰霜曾与岁寒期。
君看昨日凉风起,瓜上青蝇岂待麾。