维旄茀蓠,在泽之湄。子来自燕,于以将睽。
维旄茀荟,在泽之涘。予之来邢,于以将贽。
既觏则降,胡惙其忧。河岳中移,两曜不仇。
白驹既餔,云何不辕。裳衣在躬,启明流天。
虽有餔浆,无裨渴饥。岂鲜弟昆,在生则依。
安能离形,与子周还。优哉游哉,庶以愉年。
万里关山月,东西共一天。遥怜马上见,不是在家圆。
从军十年馀,能无分寸功。众人贵苟得,欲语羞雷同。
中原有斗争,况在狄与戎。丈夫四方志,安可辞固穷。
关山月明风恻恻,万里黄云杂沙砾。夜深羌笛吹一声,征人相看泪沾臆。
古人以绥服奋武卫,耕战守禦不外求。何人倡此戍边策,千载以贻中国忧。
关山月,圆复缺,何忍年年照离别。愿得驰光照明主,莫遣边人望乡苦。
赤符复汉祚,褒德先侯封。阳熺焰发燧,霜皠山鸣钟。
驯雉集中牟,乳虎去弘农。抱鼓夜无声,桑阴麦芃芃。
循良一何多,谣歌满儿童。贤哉洛阳令,卓鲁相继踪。
擿奸若明神,外猛中有容。正狱除烦苛,平赋宽畸穷。
黎民拜恩惠,吏卒服至公。身殁德不隳,弦歌祠庙崇。
望美安阳亭,顽懦兴廉风。彼哉肉食者,舆马愧肓聋。
长风吹海月,来向玉关明。及此登楼望,应多出塞情。
阵云含晕缺,战马傍轮鸣。莫问刀头事,长榆更远征。
垒垒高山,莽莽代谷。城边风起沙漠漠,城内惟闻奏胡乐。
太守下车,买牛息戈。陶民礼义,朝弦暮歌。北历黄沙碛,南游白草原。
五马何秩秩,朱英导文轩。嗟哉太守亦孔武,时时较猎西山下。
关山月,夜照青海头。白骨征人怨,红颜少妇愁。少妇含嚬望月来,月明流影洞房开。
岁暮机中缣素出,夜寒灯下剪刀催。年年捣衣明月秋,明月还随陇水流。
闺里空教看破镜,沙场不见大刀头。
一片关山月,悲欢望不同。穹庐光照海,沙碛影连空。
轮满开秦镜,弦斜倚汉弓。年年三五夜,魂断玉楼中。
北地不知春,惟看榆叶新。
岑牟多武士,玉麈重嘉宾。
野磷惊行客,烽烟入远尘。
系书沙上鴈,时寄日边人。