朝驱牛,出竹扉,平野春深草正肥。暮驱牛,下短陂,谷口烟斜山雨微。
饱采黄精归不饭,倒骑黄犊笛横吹。
松花香度漏初沈,人静庭空落暗金。一枕嫩风清晓露,半窗凉月弄轻阴。
坐移十二阑干曲,兴入千层积翠深。弹罢云和重问夜,蔷薇影里复长吟。
作恶情怀是别离,老夫懒作送春诗。
东君归去无踪迹,试问垂杨便可知。
江南又见雁初飞,枫叶萧疎旋觉稀。
边塞戍夫天气冷,谁家月夜扫征衣。
凤帏晓起鬓{上髟下龙}松,枕肉初生酒晕红。
一把柳丝挪在手,沉吟无语对春风。
雁北飞,人北望,
抛闪煞明妃也汉君王。
小单于把盏呀刺刺唱。
青草畔有收酪牛,
黑河边有扇尾羊,
他只是思故乡。
卖花担上,
买得一枝春欲放。
泪染轻匀,
犹带彤霞晓露痕。
怕郎猜道,
奴面不如花面好。
云鬓斜簪,
徒要教郎比并看。
好花零落雨绵绵,辜负韶光二月天。
知否玉楼春梦醒,有人愁煞柳如烟。
自织春风金缕衣,穿红度翠往来飞。柳堤暗捲丝千尺,花坞横抛锦万机。
时见枝头捎蝶去,不愁壁上化龙归。羞同杼柚劳红女,一掷迁乔愿有违。