云横迷远岫,波净趁轻鸥。江边傍晚一归舟。垂杨岸,蓼花洲。
天欲暝,载月任遨游。
栖栖晋处士,岂是学逃名。跌宕空千载,饥寒洵此生。
柳条春自见,诗法晚逾清。易卜盈虚理,沧浪今濯缨。
给事风流在,虚亭景越闲。全临故宫水,尽致别州山。
峰势晴相向,岚光夜不还。无时供胜赏,历历白云间。
新酒清浑共,糟床洗盏尝。平时唯欲醉,此日重难忘。
容服惭王霸,山林得孟光。白头翁与媪,万事听诸郎。
别意参差绕碧栏,外头斜月逼人寒。
钩帘恐碍双栖鹊,乍可桃花隔雾看。
长夏少人事,官閒帘户深。枕凉秋入梦,林密翠交阴。
适欲非吾事,谋閒遂此心。绝交吾岂敢,觅句识知音。
绝域山川饱所经,客蓬岁晚任飘零。词源未得窥三峡,使节何容比二星。
萝茑施松惭弱质,蒹葭倚玉怪殊形。齐名李杜吾安敢,千载公言有汗青。
苍梧春欲暮,旅况复何如。
上客烦骠骑,中厨具鲤鱼。
流云城树暗,过雨径花疏。
相过休言数,高谈赖起余。
溪水溪花一样春,东施偏让入宫人。自家未必无颜色,错绝当年是效颦。
召陵初服荆,首止复宁周。瓜瓞既云茂,楚氛亦奚忧。
伟哉一匡功,首盟至葵丘。胡为曾西子,兴言贻彼羞。
宣王有遗烈,江汉至今流。舍彼僣王罪,世远及胶舟。
孝子贵几谏,忠臣纳嘉猷。羽翼制君父,嗟兹乃诡谋。
图伯巳如此,震矜何足尤。春秋不获巳,世降日滔滔。
将无彼善者,桓公谁与侔。