冲雨上山头,临云看山脚。
松间一弹指,开此宝楼阁。
草鞋方费钱,拂子不暇握。
小偈出雷音,千古惊猿鹤。
展开阅读全文
李白死宣城,杜甫死来阳。
二子以酒败,千古留文章。
我无文章留,何可事杯觞。
况承先子戒,宜不著口尝。
昔闻有田窦,以此相灭亡。
礼饮不在多,欢饮不在荒。
二公方逢时,安得入醉乡。
展开阅读全文
国赋有常计,计者岂不贤。
日夜疲精神,自鉴膏火前。
新春力有余,锄荒东相偏。
垒土以起榭,掘沼以秧莲。
竹柏为冬荣,桃李为春妍。
役使吴楚艘,来泊常流连。
下江忘其险,入漕忘其邅。
许公作此意,吾亦见其权。
不独利於己,愿书棠树篇。
风衣何揭揭,有若瓠叶翻。
尘土不远去,白云藏白门。
展开阅读全文
昨朝人自东郡来,古纸两轴缄縢开。
滑如春冰密如茧,把玩惊喜心徘徊。
蜀牋蠹脆不禁久,剡楮薄慢还可咍。
书言寄去当宝惜,慎勿乱与人翦裁。
江南李氏有国日,百金不许市一枚。
澄心堂中唯此物,静几铺写无尘埃。
当时国破何所有,帑藏空竭生莓苔。
但存图书及此纸,辇大都府非珍瓌。
于今已踰六十载,弃置大屋墙角堆。
幅狭不堪作诏命,聊备麤使供鸾台。
鸾台天官或好事,持归秘惜何嫌猜。
君今转遗重增愧,无君笔札无君才。
心烦收拾乏匮椟,日畏撦裂防婴孩。
不忍挥毫徒有思,依依还起子山哀。
风雨起春寒,乘潮晓帆送。
目看瓜步云,心近茅家洞。
忽觉柳已青,来时枝尚冻。
羡尔向江南,正开新酿瓮。
授命出绝域,北至单于庭。
驰鸣沙碛遥,马倦朔雪零。
幽州古道上,胡笳应夜听。
尝闻昔时语,南看北辰星。
使回傥可记,乃得验天形。
展开阅读全文
吴均诗语多奇揭,苦倩鸳鸯谢明月。
昭亭川上此禽闲,为寄吴郎我西发。
西归千里浮轻舟,夜观蟾光逆水流。
水流东海月西海,各去虽殊意常在。
月偏皎皎随人行,水亦沄沄非浪改。
酒盆龙杓闲到吟,梅花重叶将谁采。
新晴宜野望,最爱是山前。
远近花兼竹,高低水拍田。
呼名鸟无数,问姓客多年。
此地春耕晚,吴牛树底眠。
青荧鬼火动,不悟前山雨。
昏径枭鸟鸣,独行毛发聚。
桷叶枯缀林,风动疑有虎。
低迷薄云开,心喜淡月吐。