匹马西游日,从吴又转荆。风雷几夜坐,山水半年行。
梦永秋灯灭,吟馀晓露明。良时不我与,白发向秦生。
为郎非白头,作牧授沧洲。江界乘潮入,山川值胜游。
暑气随转扇,凉月傍开楼。便欲归田里,抛官逐隐侯。
罢郎东出守,半路得浮舟。大旆行当夏,桐江到未秋。
云闲分岛寺,涛静见沙鸥。谁伴临清景,吟诗上郡楼。
夹道人家水竹间,马头山色画应难。天公故故开云幕,乞与莲峰仔细看。
朱门临九衢,云木蔼仙居。曲沼天波接,层台凤舞馀。
曙烟深碧筱,香露湿红蕖。瑶瑟含风韵,纱窗积翠虚。
秦楼今寂寞,真界竟何如。不与蓬瀛异,迢迢远玉除。
黄竹歌声动地哀,年华忧共水相催。可怜万里堪乘兴,欲构中天正急材。
绛简尚参黄纸案,玉楼长禦白云杯。身闲不睹中兴盛,用尽陈王八斗才。
拨萝寻微径,山意黯将暮。幽讨忘体疲,窈窕入深坞。
激籁不通人,踏石凡屡渡。返景忽难留,苍苍目争赴。
万竹皆为风,千花并成雾。去鸟有遗音,归樵讵同趣。
夕梵怀信宿,春溪延缓步。入门不生月,仍倚檐际树。
故园却信天台隔,回首东风路渺茫。
纣(zhòu)为昏乱,虐残忠正。
周室何隆,一门三圣。
牧野致功,天亦革命。
汉祚(zuò)之兴,阶秦之衰。
虽有南面,王道陵(líng)夷(yí)。
炎光再幽,殄灭无遗。
纣王十分昏庸无道,残害忠良。
周家多么兴隆,一家中出了三位圣人。
出生草莽而功在天下,天下都起了翻天覆地的变革。
汉朝的突然兴起,同时意味着秦朝的灭亡。
虽然皇帝在南面凌驾于诸夷之上。
然而灼热的光再幽深悠长,终将灭亡得一丝不剩。
纣:指商朝最后一位君主帝辛,谥号纣,世称殷纣王、商纣王。
三圣:指的是周文王、周武王、周公三位周朝创始人、统治者。
牧野:牧野之战。周武王的联军与商朝军队在牧野进行的决战。革命:更替朝代,谓之革命。
陵夷:指衰败,走下坡路。
忆昔黄昏访老逋,小舟乘月渡西湖。暗香浮动人声寂,皓鹤飞来只影孤。