觅得荷衣亦偶然,三壬三甲莫虚传。
知无皂盖朱幡分,奈有清泉白石缘。
今日为贫行作吏,他时有路即归田。
头颅自断只如许,但问闲居得几年。
此老年来医有灵,病眸才洗便增明。
教侬还尽读书债,头白依然对短檠。
一物具一理,皆有极则处。
索焉而不精,於德何所据。
冰玉古溪山,治中今士元。
邦人敬文简,道化望曾孙。
朱子书堂在,东莱讲席存。
十年儒道晦,此日啼登门。
驿楼涨海壖,秋月寒城边。相见自不足,况逢主人贤。
夜清酒浓人如玉,一斗何啻直十千。木兰为樽金为杯,
江南急管卢女弦。齐童如花解郢曲,起舞激楚歌采莲。
固知别多相逢少,乐极哀至心婵娟。少留莫辞醉,
前路方悠然。明日分飞倘相忆,只应遥望西南天。
障深闻道晚,根钝出尘难。浊劫相从惯,迷途自谓安。
得知身垢妄,始喜额珠完。欲识真如理,君尝法味看。
种田不遇岁,策名不遭时。胡尘晦落日,西望泣路岐。
猛虎啸北风,麇麚皆载驰。深泥架疲牛,踸踔余何之。
诘屈白道转,缭绕清溪随。荒谷啸山鬼,深林啼子规。
长叹指故山,三奏归来词。不逢眼中人,调苦车逶迟。
士繇松筠操,幼深琼树姿。别来平安否,何阶一申眉。
白云失帝乡,远水恨天涯。昂藏双威凤,曷月还西枝。
努力爱华发,盛年振羽仪。但令迍难康,不负沧洲期。
莫作新亭泣,徒使夷吾嗤。
蚤谢青袍餐紫霞,春风到处即为家。经翻贝叶禅心寂,鼎煮黄芽仙气赊。
百斗陶陶天作幕,千言纚纚笔生花。情深把臂怜同调,惭负琼瑶报木瓜。
对君不作寻常别,底事同销壮士颜。十里离亭折杨柳,一鞭疲马出梅关。
时危性命应相假,归去湖山岂等閒。独有天涯翘首处,春云容易泪潺潺。
别业榕堤旧宅东,水松环岸水淙淙。野花数落横塘侧,英石仍埋芳草中。
远浦帆摇榆荚雨,晚墟楼荡酒旗风。结茅虽得藏身计,更欲头颅向大崧。