扬州蒸毒似燂汤,客病清枯鬓欲霜。且喜闭门无俗物,四肢安稳一张床。
幽人旧隐洞庭北,山灵独许心相得。幽人今葬山之阳,汀兰岸芷无颜色。
佳儿挟策游神州,南归却抱终天忧。从今愁见旧风物,不上岳阳城上楼。
麻姑井边一株杏,花开不如古时红。西邻蔡家十岁女,年年二月卖东风。
征夫出门时,征妇泪垂垂。把酒劝夫饮,执手问归期。
归期今已过,更无消息归。朝朝倚楼望,只见雁南飞。
名蓝压城闉,嶻岌耸雙桧。
得地不孤立,陵风自相对。
根盘乖龙狞,叶剪苍壁碎。
交柯纽顽铜,叠影森翠盖。
劲无丝萝托,直与松柏配。
争高丈夫气,耻学儿女态。
雪霜正柔落,草木任颠沛。
同心岁寒间,正色烟霞外。
斧斤未翦拂,志节已高迈。
出群才可惊,有作器必大。
考室须栋隆,济川俟舟载。
女伴朝来说,知君欲弃捐。懒梳明镜下,羞到画堂前。
有泪沾脂粉,无情理管弦。不知将巧笑,更遣向谁怜。
寒光净色照花林,更喜诗家共赏心。
谢客不成春草梦,杜郎须强海棠吟。
惟忧别去歌云散,不管愁来鬓雪侵。
且试主人新酒令,片红飘琖十分斟。
圆坛展祀日,樊山开宴时。钓台高嶪嵲,离殿郁参差。
深夜步秋檐,明月照石阶。
所忆不可见,乃爱徒兴怀。
我欲挂天帆,长江风浪摧。
我欲跨绿耳,苍林烟雨回。
只有坐长想,佳人安在哉。
何时觌来袂,双目冏冏开。
百年真梦寐,万国久风尘。
老去偏相忆,书来恨不频。
季鹰犹在洛,王粲未归秦。
谷口知何似?他时愿卜邻。