高门事休沐,朝野恣逢迎。还乘金谷水,俱望洛阳城。
舟移津女渡,楫动渭桥横。风高雁已落,雨霁水还清。
叶尽桐门净,花秋菊岸明。欲奏江南曲,聊习棹歌行。
马缩寒毛鹰落膘,角弓初暖箭新调。
平原踏尽无禽出,竟日翻身望碧霄。
天孙织云春锦红,玉梭误入乘刚风。一夕变化云冥濛,海水起立为珠宫。
坐令年年机杼空,谁与黼黻上帝躬。求梭不得愁鬼工,安知入君怀袖中。
古驿成幽境,云萝隔四邻。夜灯移宿鸟,秋雨禁行人。
废巷荆丛合,荒庭虎迹新。昔年经此地,终日是红尘。
虚空无处所,仿佛似琉璃。诗境何人到,禅心又过诗。
天教富,莫太奢。无多时好天良夜。看钱奴硬将心似铁,空辜负锦堂风月。
蔷薇露,荷叶雨,
菊花霜冷香庭户。
梅梢月斜人影孤,
恨薄情四时辜负。
新秋至,人乍别,顺长江水流残月。悠悠画船东去也!
这思量起头儿一夜。
老树荒村鸟雀稀,隔溪茅屋午烟微。
黄云压地门深闭,积雪满山樵未归。
一树梅花闲觅句,十年湖海叹无衣。
钓鱼却忆披蓑客,小艇寒江兴不违。
双径在吴浙,实为山之雄。天目如屏拥其北,钱塘似练纡其东。
重峦叠巘不知几千万,但见五峰秀色崷崒摩青空。
下有跋陀神龙窟,上有睹史夜摩宫。晴云暖霭生岩松,朝开暮合无终穷。
祖师据此鞭麟凤,森罗万象明真宗。纳须弥兮于芥子,卷法界兮于针锋。
本源自性有常分,宁须妙用求神通。俨如鹿园与鹫岭,紫金光聚人天中。
说法至今犹未散,天华似雨飘空濛。