迢迢万馀里,领我赴三军。军中异苦乐,主将宁尽闻。
隔河见胡骑,倏忽数百群。我始为奴仆,几时树功勋。
姜侯设脍当严冬,昨日今日皆天风。河冻未渔不易得,
凿冰恐侵河伯宫。饔人受鱼鲛人手,洗鱼磨刀鱼眼红。
无声细下飞碎雪,有骨已剁觜春葱。偏劝腹腴愧年少,
软炊香饭缘老翁。落砧何曾白纸湿,放箸未觉金盘空。
新欢便饱姜侯德,清觞异味情屡极。东归贪路自觉难,
欲别上马身无力。可怜为人好心事,于我见子真颜色。
不恨我衰子贵时,怅望且为今相忆。
磨刀呜咽水,水赤刃伤手。欲轻肠断声,心绪乱已久。
丈夫誓许国,愤惋复何有。功名图骐驎,战骨当速朽。
少日曾闻叔度贤,过逢穷巷更萧然。挥毫秀自云霞发,裋褐名从海岳悬。
此道直论千载后,微才肯任众人前。酣歌意气频开眼,冠盖长安太可怜。
䉲百丈几牵掣断,铁三脚已撼摇浮。阳侯戏剧何须尔,身世从来等一沤。
汉月生银海,高秋几度圆。清笳吹不堕,一半入明天。
远客牵归思,征衣徒自怜。玉关回首夜,临望转凄然。
春将半,天气新。清闲颇胜去年身。桃花流水游何处,燕子东风乐最真。
世上少,百岁人。兴来莫厌酒沾唇。渺焉生死寻常事,物我乾坤万古春。
白团扇,画里诗。写将春色入花枝。碧跗浅浅初开候,红萼酣酣欲褪时。
真面目,好丰姿。胜他铁梗与金丝。一双翠鸟花间宿,同类相亲本不奇。
虑涕拥心用。
夜默发思机。
幽闺溢凉吹。
闲庭满清晖。
紫兰花已歇。
青梧叶方稀。
江上凄海戾。
汉曲惊朔霏。
发斑悟壮晚。
物谢知岁微。
临宵嗟独对。
抚赏怨情违。
踌躇空明月。
惆怅徒深帷。
一身南北劳奔走,不觉眼中三月残。水流花去送春色,风挟雨来生晚寒。
缺食小民方困苦,忧时野老正辛酸。聊成短述歌时事,或备风谣得采观。