普庵教化修浮桥,信心自肯大丰饶。
解脱皆因不思议,度人无量永赵遥。
秀江千古源何极,非干今日与明朝。
一生补处谁知有,万德咸欢寂体寥。
蚊子眼中藏刹土,红灯焰裹势眉毛。
毫发虚空全不漏,海山相击浪滔滔。
石牛吃尽张公粟,木女垂丝钓巨鳌。
新罗国打西川鼓,东震旦抛北越刀。
孔自孔,毛自毛,
针劄不入大雄豪。妄想颠倒苏公盛,
未解撑船弄行篙。岂在文言多卜度,
德山拄杖不敲槽。
特起来湖海,详延入隽科。
三登褎然首,再续喜哉歌。
岩庙勋劳积,藩宣惠爱多。
超遥脱屣去,谁叹逝川波。
接武鸳鸾缀近班,愧无谋略济时艰。打包结伴寻芳去,相对僧窗一味闲。
闻道全家避乱离,数间茅屋畏人知。闲寻倦鸟安巢处,静看孤云出岫时。
瓮酿浊醪缘好客,棋翻妙著待赢诗。从来谷口称真隐,应笑通衢卖卜医。
工诗忘宿食,朝夕闭柴关。抱道青云士,藏书大酉山。
鹿群期出俗,鸾啸隔尘寰。若待公车诏,吾将执辔间。
山险疑无路,萦回一径通。
钟声寒瀑外,塔影夕阳中。
窗出茶烟白,炉分葑火红。
禅房遇耆旧,清话数霄同。
邑里萧条民未复,斋居卑湿病相牵。客愁连月唯闻雨,农事关心拟问天。
自幸拙耕终岁饱,更惭中酒日高眠。不才如此真堪弃,敢负明峕费俸钱。
日长侍立南薰殿,圣主从容正开卷。
内臣如鹄拥图书,诏许近前曾一见。
玉躞金题照眼新,三王二李迹未陈。
妙笔森芒洞冥漠,乃知今人非古人。
归来三叹北窗下,开屏见此新图画。
流淙百折挂石梁,古木寒松势相亚。
木末何人一草庐,山泉之人昔所居。
鸿胪寺里晚朝下,对此高堂心郁纡。
华亭柳湖眼中见,武陵桃源路岂殊。
老夫曾住康王谷,五老香炉映飞瀑。
乱来井臼今可存,因尔高歌望黄鹄。
御沟西面朱门宅,记得当时好弟兄。晓傍柳阴骑竹马,夜隈灯影弄先生。
巡街趁蝶衣裳破,上屋探雏手脚轻。今日相逢俱老大,忧家忧国尽公卿。
知宰极边地,三年鬓已斑。对愁犹有子,屡转不离蛮。
瘴岭天常晦,荒城昼亦关。相思情倍切,春梦共家山。