雨意晚方足,秋来先送君。
横拖七尺杖,划破一山云。
白纸凭谁寄,青灯此夜分。
空遗岩底石,萝月漫纷纷。
梨花吹雪渡清明,天亦那知倦客情。
一院春寒无看处,黄鹂欲诉不成声。
展开阅读全文
日入柳风息,月上花露多。
东轩颇幽敞,夜静时一过。
鸟散庭中树,虫鸣阶下莎。
北斗何低昂,疏星没横河。
独赏谁晤语,感慨成悲歌。
怀哉岩桂台,邈在姑山阿。
芳树啼莺絮乱飞,疾风吹雨送愁归。
梨花落莫还乡梦,麦粥凄凉展墓仪。
倦客忍听溪上曲,游人犹羽水边嬉。
西瞻太白家何在,拟托征鸿寄我衣。
茅屋周回松竹阴,依稀气象似山林。
一窗风月生涯足,相与清名映古今。
断桥横落浅沙边,沙岸疏梅卧晓烟。
新雨涨溪三尺水,渔翁来觅渡船钱。
玉琢孤峰厌富沙,人行峰顶步云霞。
溪流缓去几回曲,树色幽分无数家。
翠拂寒烟平似水,红飘霜叶远如花。
明朝重向城中望,对此孤峰应不差。
展开阅读全文
戍楼炯炯关山月,白首征人数圆缺。
关山不隔四时寒,夜夜冷光沙如雪。
照破天崖万里心,闺中又是经年别。
雁飞唯愿得书归,月下有人魂断绝。
闺中月下不胜情,独戍关山更堪说。
一时北阙贺书多,万古西戎终不灭。
阳和待得活枯荄,东风洗尽征人血。
故国千峰外,孤舟一水滨。
天涯未归客,江上欲残春。
雁去销魂久,花开坠泪频。
东风吹晚雨,芳草路边人。
诗人不见旧楼空,只见溪山与昔同。
望处地宽閒白昼,坐来天阔剩清风。
六朝遗恨沈衰草,八咏雄篇丽彩虹。
何待吟哦清庾月,暂来佳赏自无穷。