立身荣贵复何如,龙节红旗从板舆。妙略多推霍骠骑,
能文独见沈尚书。临风高会千门帐,映水连营百乘车。
他日感恩惭未报,举家犹似涸池鱼。
西风峭急愁云结,镇日闭门春事劣。几回伫旭射窗纱,褰帘又诧红梅折。
年年二月乱花香,今年尚堕前年雪。柴扉萧索客来稀,剧谭谁伴玲珑舌。
步兵习懒爱沉酣,文园耽句成消渴。常闻外靖难内宁,随身小病何须绝。
忽然长啸盼吴钩,离奇病骨非雄桀。平生壮志勒燕然,会须踏碎千山月。
丈人刘览古人齐,间通弘景岐黄说。奚奴松下晒书回,连云剪药清泉冽。
石铛曾否煮金樱,相诒乞在蒲觞节。
金管玉箫凄怆。隔浦时闻清唱。刻羽移商谁与抗。
白石风流无恙。人间绝少知音。最怜短烛孤吟。侬也伤心故国,忍教虎气消沉。
来从何处。见亦愁无数。便是相逢无可语。一种心情兜住。
若云不算情痴。缘何醉梦支离。绣得鸳鸯新谱,好风寄予黄鹂。
汉月生辽海,朣胧出半晖。合昏玄菟郡,中夜白登围。
晕落关山迥,光含霜霰微。将军听晓角,战马欲南归。
卢家少妇郁金香,海燕双栖玳瑁梁。
九月寒砧催木叶,十年征戍忆辽阳。
白狼河北音书断,丹凤城南秋夜长。
谁为含愁独不见,更教明月照流黄?
青春浩无际,白日乃迟迟。胡为赏心客,叹迈此芳时。
瓯粤迫兹守,京阙从此辞。茫茫理云帆,草草念行期。
纷吾结远佩,帐饯出河湄。太息东流水,盈觞难再持。
念玉人微叹。悄关情、年时出处,倘如侬愿。撒赖佯羞终不改,难掩心头缱绻。
春去矣、平安信断。知是含嗔还作态,这相思、拚共春泥烂。
爱与恨,埋无算。最怜彼此猜疑惯。记曼声、过来些坐,炉边低唤。
若道今生缘法浅,怎遣那回相见。更入抱、温馨历乱。
誓约万千魔万丈,镇堪嗟、万事为君散。况鬓雪,愁边攒。
明澄照坐水汀温,中有千夫汗血存。终是閒民耽此乐,半沦属国欲何言。
工农入市祗同化,裨版能军竞自尊。独醒犹堪嗤驵侩,未须乞醢贾胡门。
南星中大火,将子涉清淇。西林改微月,征旆空自持。
碧潭去已远,瑶华折遗谁。若问辽阳戍,悠悠天际旗。