吾生有几事无涯,清夜漫漫叹物华。
但愿闻钲似疲马,可能粘壁作枯蜗。
只今雪屋重衾湿,去岁梅溪醉帽斜。
终得萧闲对床语,青灯挑尽短檠花。
数椽茆屋倚苍峰,万玉交加百事慵。影堕酒樽金锁锁,梢横书幌翠重重。
杜门不许丹阳造,开径聊为蒋诩容。春雨若投青拄杖,碧潭深处起虬龙。
明月招春魄,移痕上小窗。暗香浮枕簟,乘兴灭银釭。
去岁清明花簇檐,今年寒食尚凝严。往来忙煞蜂儿翅,偷采崖花酿蜜甜。
洒泪湘妃不喜妆,和烟迷月涨秋塘。翠盘影里呈妍白,恨煞诗人玉有香。
乱聒霜前夜,忙催机上秋。无衣汝何益,重作旅人愁。
北风吹海氛,雄鲸偃修鳍。皇皇择木鸟,落日将安之。
清霜摧丰林,枯沙没卑枝。况复天地闭,岂汝飞腾时。
嗷嗷复嗷嗷,途穷愈多岐。寸心增郁陶,拊髀潜生悲。
苍茫欲问津,谩使行人嗤。赖有鲁连子,亦在东海湄。
举手谢浮世,共欲寻安期。扶摇三山巅,笑傲云涛低。
半夜开扶桑,弄日腾清辉。伊昔孔尼父,亦欲居九夷。
世网傥可逃,去去夫何疑。
牧马新来秣地椒,街头挏酒玉倾瓢。羲和白日经天近,敕勒阴山度幕遥。
雨过忽然思御裌,风清聊复快凌歊。他年续作滦阳梦,万里排云溯泬寥。
终冬十二月,寒风西北吹。独有梅花落,飘荡不依枝。
流连逐霜彩,散漫下冰澌。何当与春日,共映芙蓉池。
青琐门外安石榴,连枝接叶夹御沟。
金墉城西合欢树,垂条照彩拂凤楼。
游侠少年游上路,倾心颠倒相恋慕。
摩顶至足买片言,开胸沥胆取一顾。
自言家在赵邯郸,翩翩舌杪复剑端。
青骊白驳的卢马,金羁绿控紫丝鞶。
躞蹀横行不止进,夜夜汗血至长安。
长安城中诸贵臣,争贵儒者席上珍。
复闻梁王好学问,轻弃剑客如埃尘。
吾丘寿王始得意,司马相如适被申。
大才大辩尚如此,何况我辈轻薄人。