云暗郊原雪意稠,天公似欲富来麰。
布衾岁久真如铁,讵取私怀一己忧。
眼边处处皆新句,尘务经心苦自迷。
今日偶然亲拾得,乱松深处石桥西。
富贵功名不拟论,且浮舴艋寄烟村。
生憎快马随鞭影,宁作痴人记剑痕。
樵牧相谙欲争席,比邻渐熟约论婚。
晨舂夜绩吾家旧,正要遗风付子孙。
展开阅读全文
既老心愈空,新凉体差健,登山每嗔扶,对案亦强饭。
平生百事嬾,惟酒不待劝,迨此桑落时,一醉适我愿。
羸然云水身,本非朱紫楦。
少犹耻枉尺,老敢欺方寸。
但令死瞑目,余事何足论。
不见鹿门翁,全家事潜遯。
强寻残梦苦难成,推枕搘藤绕舍行。
新涨生波渔艇活,晨曦送暖客衣轻。
烟迷芳草苍茫色,鹊占高枝嚄唶声。
老病自怜犹嗜学,诵书家塾羡诸生。
三江郡东北,古戍郁嵯峨。
渔子船浮叶,更人鼓应鼍。
年丰坊酒贱,盗息海商多。
老我无豪思,悠然寄醉歌。
水满池塘叶满枝,曲廊危榭惬幽期。
风和海燕分泥处,日永吴蚕上簇时。
闲理阮咸寻旧谱,细倾白堕赋新诗。
从来夏浅胜春日,儿女纷纷岂得知。
夏景遽如许,先从草木知。
朱樱连蔕翦,红药带花移。
病起单衣怯,身闲昼漏迟。
空斋无长事,帘影看参差。
玄冥行令肃冰霜,墙角疏梅特地芳。
屑玉定烦修月户,堆金难买破天荒。
了知一气环无尽,坐笑千林冻欲僵。
力量世间谁得似,挽回岁律放春阳。
渔艇水流去,柴门风自开。
余寒为醉地,多病作慵媒。
沙草锄还出,鸥群去复来。
流年殊衮衮,残鬓不禁催。