都道还乡梦自恬,閒居无事转多嫌。天时变幻无裘葛,家政生疏到米盐。
行菜更凭谁抱瓮,焚香只合独垂帘。算来一事差强意,春笋登盘价最廉。
早被婵娟误,
欲妆临镜慵。
承恩不在貌,
教妾若为容。
风暖鸟声碎,
日高花影重。
年年越溪女,
相忆采芙蓉。
尘世光阴徒草草,林居风物亦菲菲。
花间雨湿身常惯,竹里月明人乍稀。
迟日暖薰幽涧草,春云新长北山薇。
沧江白鸟知人意,恋恋沙桡故不飞。
锦席秋轩流客觞,阶除迟菊恋年芳。
翠条苒苒初经雨,青蕊娟娟欲候霜。
幸为分回供阒寂,空然别去梦寒香。
小车如觅东溪路,古屋疏篱是醉乡。
旅食京华久,年来音信疏。忽听双鹊语,暗卜岭南书。
何年月黑风狂夜,吹落㟏岈覆一溪。诗里未经摩诘画,袖中难倩米颠携。
云流石罅疑天近,瀑溅衣裙识洞低。盘礡不知春日永,欲寻归路几番迷。
自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。
芦白枫丹照绿蘋,粘天波浪自粼粼。愁知日月催双鬓,贫觉妻孥绊一身。
诗卷行吟书甲子,熏炉匡坐守庚申。南山当户明如髻,上对年年似故人。
光岳气完通海峤,纲常任重属胶庠。珠州勿谓非沂水,芹泮谁怜远庙堂。
模范已知师仲节,英才行见出文庄。故园昼锦休迟恋,化雨春风好播扬。
长河如带蠡如湫,眼底诸峰拍浪浮。望断云山烟水外,青螺一点是湖州。