本来只道千钧重,看破元无一羽轻。
日月光明天广大,不妨啸傲过平生。
东巷西巷新月明,南村北村戏鼓声。
家家输赋及时足,耕有让畔桑无争。
一村婚娉皆邻里,妇姑孝慈均母子。
儿从城中怀肉归,妇涤铛釜供刀匕。
再拜进酒寿老人,慈颜一笑温如春。
太平无象今有象,穷虏何地生烟尘!
形骸岁岁就枯朽,意气时时犹激昂。
水远浮鸥方浩荡,霜高残菊更芬芳。
人皆有舌是非在,劫未成灰时世长。
三百里湖行自复,子孙努力事耕桑。
江平无风面如镜,日午楼船帆影正。
忽看千尺涌涛头,颇动老子乘桴兴。
涛头汹汹雷山倾,江流却作镜面平。
向来壮观虽一快,不如帆映青山行。
嗟余往来不知数,惯见买符官发渡。
云根小筑幸可归,勿为浮名老行路。
林塘天与占深幽,一把茆轻万户侯。
漠漠断云开复合,纤纤微雨落还收。
奇峰角立千螺晓,远水平铺疋练秋。
诗料满前吾老矣,笔端无力固宜休。
雨断云归两作晴,夕阳鼓角动高城。
客愁正得酒排去,草色直疑烟染成。
莺为风和初命友,鸥缘水长欲寻盟。
不须苦问春深浅,陌上吹萧已卖饧。
身如病鹤短翅翎,雨雪飘洒号沙汀。
天风忽吹不得住,东下巴峡泛洞庭。
轩皇张乐虽已矣,此地至今朝百灵。
雄楼岌嶪镇吴楚,我来举手扪天星。
帆樯才放已隐隐,云气乱入何冥冥。
鼋鼍出没蛟鳄横,浪花遮尽君山青。
黄衫仙翁喜无恙,袖剑近到城南亭。
眼前俗子败人意,安得与翁同醉醒。
东坞梅初动,香来托意深。
明知在篱外,行到却难寻。
得福常廉祸自轻,坦然无媿亦无惊。
平生秘诀今相付,只向君心可处行。
镜虽明,不能使丑者妍;酒虽美,不能使悲者乐。
男子之生桑弧蓬矢射四方,古人所怀何磊落!我欲北临黄河观禹功,犬羊腥膻尘漠漠;又欲南适苍梧吊虞舜,九疑难寻眇联络。
惟有一片心,可受生死托,千金轻掷重意气,百舍孤征赴然诺。
或携短剑隐红尘,亦入名山烧大药。
儿女何足顾,岁月不贷人;黑貂十年弊,白发一朝新。
半酣耿耿不自得,清啸长歌裂金石。
曲终四座惨悲风,人人掩泪无人色。