短服齐腰窄,红飞阔帽缨。人看能走马,谁识是书生。
一路花难媚,长风鸟共争。十年三去向,文武旧西京。
苍鹰黄犬五花骢,木落风高箭上弓。三穴若能搜狡兔,九天方可下冥鸿。
徘徊心自故园长,脩竹檀栾兰蕙苍。门外客来邀憩石,阶前孙舞引登堂。
径连求仲何须约,声奏埙篪底用腔。此日临岐分手去,春光相忆岭云香。
宕子久行役,辽西戍未还。佳人怨遥夜,清泪浥朱颜。
藓晦兰闺寂,尘昏宝鉴闲。相思不相见,明月下关山。
苑墙东畔欲斜晖,傍苑穿花兔正肥。公子喜逢朝罢日,
将军夸换战时衣。鹘翻锦翅云中落,犬带金铃草上飞。
直待四郊高鸟尽,掉鞍齐向国门归。
鹰犬一何骄,霜明远近郊。
鸾皇不触网,狐兔自充庖。
熠熠流鸣镝,纷纷过绿髾。
雄飞侵汉下,杀气与云交。
翦棘争探穴,摧林竞覆巢。
惟开三面者,盛德播弦匏。
披青云,见丹阙。玉镜悬青天,几回圆又缺。居庸古北接阴山,照见长城多白骨。
胡笳夜奏声呜咽,羌笛曲吹杨柳折。姮娥流彩到中闺,边雁不来音讯绝。
音讯绝,夜夜驰情瞻兔窟。天阔清秋河汉遥,思君梦断关山月。
大钧播万物,无言自功成。
郦生掉寸舌,不智遭鼎烹。
非熊为王师,饭牛惭客卿。
辕门鼓角动,整驾河汉横。
笑汝皤然似一公,穷冬相伴胜房空。
三缄口不思援上,九转肠应为热中。
诗咏怀春同少女,礼云当夕称衰翁。
平生知足浑无辱,不恨孙弘布被蒙。
角鹰初下秋草稀,铁骢抛鞚去如飞。
少年猎得平原兔,马后横捎意气归。