将坛醇酒冰浆细,元夜邀宾灯火新。
直待清霄(xiāo)寒吐月,休教白发老侵人。
香翻桂影烛光薄,红沁榆阶宝靥(yè)匀。
群品欣欣增气色,太平依旧独闲身。
清霄:天空。
宝靥:花钿。古代妇女首饰。靥,旧指女子在面部点搽妆饰。
群品:万事万物。
红颜岁岁老金微,砂碛年年卧铁衣。
白草城中春不入,黄花戍上雁长飞。
孤城夕对戍楼闲,回合青冥万仞山。
明镜不须生白发,风沙自解老红颜。
相随不觉远,直到暮烟中。
恐嗔归得晚,今日打头风。
齿德俱尊冠百僚,圣恩优宠免趍朝。丹心烱烱云霄上,白发萧萧岁月遥。
弘化已推嘉绩著,论心长遣鄙怀消。明廷倚托今逾重,肯许还山访采樵。
紫府仙儒降节旄,九霞光彩烛林睾。夙悯东海安期枣,露熟西池阿母桃。
环座子孙连玉树,满堂宾友列英髦。琼壶石髓兮尝遍,应许同跻寿域高。
马上见晨月,堠路行逶迤。遂入龙头憩,沙洲带蒲荷。
榆柳荫华屋,正暑凉飙多。怡然逢故老,邀我还其家。
大儿击燕筑,小儿閒齐歌。黍酒劝客饮,勿辞令颜酡。
维㫺至正末,日夜忧干戈。太平今在斯,白发已鬖髿。
若复不为乐,徒死归山阿。其言感余内,壮志良蹉跎。
书剑两无就,又不脱虞罗。邂逅接觞酌,念报当如何。
长揖登途去,华峰碧嵯嵯。
独鹤能空鸡鹜群,仙阶还许世人闻。题诗未倚李太白,学道愿从茅长君。
白鹿随车绕山木,丹砂出鼎染溪云。先生少留亦不恶,共读华阳九锡文。
恨极同填海,情长抵导江。丁香从小结,莲子彻枝双。
整髻花当槛,吹灯月在窗。秦台非久计,早晚降霓幢。
兰成追宋玉,旧宅偶词人。笔涌江山气,文骄云雨神。
包胥非救楚,随会反留秦。独有东阳守,来嗟古树春。
结屋翠微间,蓬门昼不关。宿云长在树,倦鸟自归山。
境为虚偏胜,心于静始閒。逍遥弄泉石,尽日竟忘还。