五垒神兵下玉门,倒倾西海蹴昆崙。轻车夜渡交河水,斩首先传吐谷浑。
昔年嫖姚护羌月,今照嫖姚双鬓雪。青冢曾无尺寸归,锦书多寄穷荒骨。百战金疮体沙碛,乡心一片悬秋碧。汉城应期破镜时,胡尘万里婵娟隔。度碛冲云朔风起,边笳欲晚生青珥。陇上横吹霜色刀,何年断得匈奴臂。
猎火照燕然,匈奴寇朔边。昨夜飞符至,将军出酒泉。
鱼丽天阵合,狐塞伏兵连。一鼓旄头落,长驱捉左贤。
横行黑山外,凯入武威川。万古清沙漠,常令无塞烟。
大风西北起,江汉云飞扬。相知拓南土,展此万里疆。
飘飘赤羽旗,矫如飞龙翔。前军屯细柳,六师后张皇。
被服华衮裘,杂以明月珰。金相玉其体,文彩自成章。
桓桓虎贲士,左右罗干将。良马亦既闲,翩翩骊与黄。
彤弓卢矢倍,受言宜允臧。一举清吴越,再欣汉道昌。
恩泽沛若霖,闽海俱怀康。讴歌颂明德,乐矣华山阳。
丝可染,雪可泥,我发一白无黑时。镊之不可对之悲,终日相视生狂痴。
圣贤寂寞人尝说,又安得生前一杯,病中遂不持。
秋月上中天,迥照关城前。晕缺随来减,光满应珠圆。
带树还添桂,衔峰乍似弦。复教征戍客,长怨久连翩。
寒入关榆霜满天,铁衣马上枕戈眠。愁生画角乡心破,月度深闺旧梦牵。
愁绝惊闻边骑报,匈奴已牧陇西还。
秋风边塞上,飞檄忽纵横。独将三军出,分为四道行。
阴山锋始接,瀚海帐皆倾。缚得名王至,声驱右北平。
幽州胡马客,莲剑寒锋清。笑看华海静,怒振河山倾。
金鞍试风雪,千里一宵征。韔底揪羽箭,弯弓新月明。
仰天坠雕鹄,回首贯长鲸。慷慨激忠烈,许国一身轻。
愿系匈奴颈,狼烟夜不惊。
阴山吹笛大军行,铁甲冰霜落有声。西上胡沙天渐近,可怜月比故园明。