金乌长飞玉兔走,青鬓长青古无有。秦娥十六语如弦,未解贪花惜杨柳。吴鱼岭雁无消息,水誓兰情别来久。劝君年少莫游春,暖风迟日浓于酒。
吾闻东海之上有十洲,群仙出入洲上头。瑶花琪树聚麟凤,不与尘世同春秋。
吾池不啻涔蹄水,孰谓蓬瀛敢相拟。独怜亦复椭双洲,云霞嶪岌烟波里。
飞桥子午凌空虚,朱阑绿柳阴扶疏。亭台倒影山色好,四顾弥望皆芙蕖。
清风为宾月为友,但恨不将池变酒。恍如乘槎泛天河,又疑身在无何有。
从知云海空复空,仙凡一笑将无同。浪游不必访弱水,人间亦有蓬莱宫。
吾侪小人可惜无仙骨,由来二洲不是池中物。
茅土周室颁,地本近荆蛮。明月几今古,閒云任往还。
转怜今日客,不识旧时山。欲访左慈迹,霜枫落叶殷。
夹路轻风撼柳条,雨侵春态动无憀.采香陌上谁家女,湿损钗头翡翠翘。
一段清冰百鍊钢,曾翻宫徵侍虚皇。裂开黄鹤矶头石,惊落青鸾镜里霜。
仙子佩环新乐府,翰林风月旧文章。道人清节磨砻久,却笑桓伊独据床。
十二天街雨压沙,鞦韆咿喔响人家。东风会劝十分酒,寒食初开百玉花。
年少斩新金络马,柳荫无数画轮车。春来谁道迟迟日,尤觉春来日易斜。
十二天街雨压沙,秋千咿喔响人家。
东风会劝十分酒,寒食初开百玉花。
年少斩新金络马,柳阴无数画轮车。
春来谁道迟迟日,尤觉春来日易斜。
戎装佩镆铘,走马逐轻车。衰草城边路,残阳垄上笳。
黄河穿汉界,青冢出胡沙。提笔男儿事,功名立可夸。
午窗寂历听啼莺,淡沱春光画不成。坐拥熏炉寒尚峭,旋移花垡雨初晴。
钩帘乳燕多寻垒,隔巷吹箫已卖饧。忽见侍儿来插柳,始知节物近清明。
使节新持第一番,金貂光彩动襄樊。名传夙将家声远,恩重亲王礼意繁。
驿路晓星瞻北斗,江城秋色绕南辕。昔年羊杜风流在,约取归来得晤言。