秋影落西湖,渌波净如眼。
摇船入芰荷,船里清香满。
花深不见人,但听歌声远。
还从过船处,折倒青荷伞。
为采秋芳多,不觉飞霞晚。
回船未到堤,更引金莲盏。
微径恣幽寻,忽至平湖上。柳老正摇金,片片随波漾。
犹胜众枯荷,无力卧泥壤。盛衰只等闲,推迁任时往。
人生取予分,风月无尽藏。飞禽过我前,掠水成一响。
谐情自有偶,不属钗与裙。继志自有后,不必儿与孙。
丈夫奋一世,要使百世闻。生或应其声,死或传其神。
斯人谁不死?死身不死人。妻子相环哭,但思返其魂。
魂返宁有术?道在灵不泯。孰能重斯道?千载生如新。
煌煌古圣训,朋友列五伦。
自出琼州古郭门,更无平衍似中原。重重叶暗桄桹雨,知是黎人第几村?
佳人不让海棠娇,喜见天晴挹露饶。若使有诗宁费日?便令无酒亦终朝。
一年春事尽,花气漫馀腥。乱絮由他落,清风独我听。
能安愁里病,难得醉中醒。但爱迷濛处,离离岸草青。
月暗竹亭幽,萤光拂席流。还思故园夜,更度一年秋。
自惬观书兴,何惭秉烛游。府中徒冉冉,明发好归休。
新人桥上著春衫,旧主江边侧帽檐。
愿得化为红绶带,许教双凤一时衔。
空山幽响落林柯,蛮犬呶呶吠碧萝。大庾岭头三月尽,郁孤台下几人过。
槟榔雨过鸠鸣急,薜荔云深猿啸多。几度裁诗寄相忆,江南如此奈愁何。
饶须羌鼻似羌浑,人在山头羊在门。
欲把流霞来饮汝,未甘便唤作曾孙。