迢迢河汉渚,聊慄变金素。历历白榆花,团团浥清露。
跂彼河东女,辛勤朝复暮。札札不成章,涕泣谁为诉。
揽衣即河梁,踯躅不可度。
夏夜僧窗淡月笼,新凉绝类九秋中。
曲生入座有清浊,荔子堆盘能白红。
持此淹留数佳客,慰予牢落一衰翁。
骊驹散后君知否,独卧山房竹里风。
云阶月地一相过,未抵经年别恨多。
最恨明朝洗车雨,不教回脚渡天河。
君看故教定何缘,岂为多闻与福田。念念会融归自已,言言当处便忘筌。
无钱空数他人宝,遮眼那令兕革穿。鸟度虚空风过穴,不妨开卷亦安禅。
夕阳归倦鸟,落木下寒檐。霜点菊三径,香侵月一帘。
临风追陆羽,把酒忆陶潜。品得秋滋味,商声刮骨盐。
人间多道路,天上亦风波。卧看双星转,闻当七夕过。
神犹甘处野,智不及踰河。祠祷怜儿女,纷纷奈巧何。
儿时闻天孙,今夕聘河鼓。鸣机应暂停,飞鹊桥边渡。
藁砧倦服箱,舍策息怨语。常时别经年,雪涕作零雨。
念各非妙龄,无复啼着曙。痴儿去蹇拙,芳樽肴核具。
颇怜柳柳州,文字稍誇诩。昔在台省时,模画秘莫睹。
奈何吐愤辞,投荒犹未悟。性与是身俱,巧拙有常度。
何能谒以获,讵有期而去。悠悠区中缘,当今爱体素。
风送荷花香满栏,上人宴坐水云间。时中静极光通达,岂特浮生半日閒。
星潢今夕度仙辀,人世争为乞巧楼。万室瞻迎皆欲得,一生孤拙未尝求。
缑山月白遗新曲,汉殿窗明识旧偷。若道营桥真浪说,如何飞鹊尽髡头。
岁岁今宵乞巧楼,疏星如弈月如钩。
莫将寒信侵房屋,肯把閒情问女牛。
儿笑无书空曬腹,妇言有酒可浇愁。
鹊慵竟失河桥约,尽日喳喳古树头。