上人偶作十日留,才别便觉如三秋。应觉拥炉华藏客,不知对雪姑溪愁。
清诗字字吟可老,冷日愔愔谁见投。愧我霜髯不用剪,寒灰拨尽欲何求。
日夕将天兵,闻已度淮水。黎庶仰虹霓,雨雪何不止。
北军利高亢,值此非所喜。行师有纪律,日须五十里。
南风吹铁衣,却走泥没趾。锈涩剑锋回,塺疏弓力弛。
况不便舟船,经涉殊未已。指日布阳春,顽阴悉飘委。
翩翩风影度窗纱,曾记相逢萼绿华。展尽翠笺无一字,太湖石畔有开花。
阳春催物态,清暇养天和。求外于情薄,陶真所得多。
梅苞新烂漫,松影旧婆娑。此日衔杯乐,何如鼓腹歌。
过尽风波滟澦堆,一闲无梦到宫槐。
迎头寒食清明近,入手樱桃芍药来。
率尔成诗聊意达,快然自足亦颜开。
期君曲水芳林序,花裹传宣火争催。
君不闻渤海之东几万里,大壑之下深无底。五山上下随波摇,巨鳌戴之始列峙。
龙伯大人太无聊,举足一钓连六鳌。六鳌移住关山下,擎出仙山万仞高。
仙山万仞表灵胜,峰峦奇绝非人境。丹炉一秘几千秋,时出白云相掩映。
中有仙人学驻颜,曾为云云施人寰。鳌柱大明擎日月,功成拂衣归故山。
只今秋风渐长秋山蕨,丹枫白云几起忽。西母时传周穆谣,居人但解自怡悦。
白云岁岁自鳌峰,圣朝何用侈登封。老相未教云卧稳,更看风雨促从龙。
万里行人辞故乡,登高回首更重阳。黄花折尽碧云晓,未听离歌未断肠。
宣室崔嵬冠未央,殿帷深掩上书囊。
贾生始得虚前席,董偃寻闻献寿觞。
花作婵娟玉作妆,风流争似旧徐娘。
夜深曲曲湾湾月,万里随君一寸肠。
朗觌始湖介,任览迨灵宇。解婴极玄讨,缓策谢尘伍。
新景既皓接,初云亦幽取。照物均遣縳,临芳尽增抚。
去国感人与,遵林惬教父。代情欢若挥,理抱戚如吐。
霞篁迹吴旧,烟莽咨越古。往图昡今陟,空文寓前谱。
涓名俗所矜,徂运畴讵数。嗤彼高骋徒,危累何自苦。