首夏三衢诸涨发,西安县前江可怜。乱流涌树忽失岸,高浪捲花时近船。
大地且忧及昏垫,巨川欲济那洄沿。便应即此乘虚筏,径访群仙赤峤边。
滥把州麾奉北堂,自惭政术非龚黄。
年丰物阜天所赐,容我养拙山水乡。
今朝瑞气俄融结,散作飞花应时节。
万家疫疠一扫除,尽道年时无此雪。
幕中佳士欣得公,笔端能与造化通。
乃知冰柱有家法,寡和未饶歌郢中。
一望琼瑶迷四境,我复白头临绝顶。
要须相与作春温,共向尊前拼酩酊。
三复诗翁白雪篇,渴尘俄得醉心泉。
高人固已追摩诘,好句还应压玉川。
快似凉风来木末,清如皓月出云边。
呼儿好为藏巾笥,莫许闲人取次传。
五更城角弄秋哀,万里江鸿避雪回。可但逢时叹摇落,即从抛印赋归来。
情多实恋风前帽,病起虚看雨后台。华发旧人今在几,夜深休负菊花杯。
卧牛山前春草肥,华阳宫外雨霏霏。主人侵晓踏青去,日暮家童扶醉归。
堰西绿泱泱,堰东已胶杯。
吕城校奔牛,客舟更迟回。
嗟我为贫仕,此路几往来。
厉翁市冠师,与我熟追陪。
渠贫安无求,我困坐不才。
三别二十年,鬓发和摧颓。
拟赓北山杞,倏笑南柯槐。
惟翁未厌客,望影笑口开。
生得数会面,升沈何有哉。
相约饱饭过,世事付飞埃。
怀远好诗什,近体有佳声。迟余去五泄,深衣远相迎。
长身而瘦颊,自有山泽清。命酒不停斝,酒罢有馀情。
迨予归来后,往往问寝兴。彘肩腊松火,柿缕霜秋晴。
寄此远筐篚,兼致倡与赓。何时卧狸首,闻之使心惊。
道远不得往,逋此泉下羹。
太白经天照城阙,甲光侵肌冷如铁,秦王袍沾楚王血。
龙攀凤附不自由,何乃弃君来事仇,危言逆耳谁为谋?古
来天子不观史,饰词佞笔徒为耳,胡不自修为谤弭。
天作云与雷,霈(pèi)然德泽开。
东风日本至,白雉(zhì)越裳来。
独弃长沙国,三年未许回。
何时入宣室,更问洛阳才。
天上雷鸣电闪,风起云涌,原来是皇上春霖密布,皇恩大开。
东至日本,南到曾经贡献白羽雉鸡的越南都享受到这次皇恩。
可是我却像汉朝的贾谊,流放在南方,已经三年了,还不赦回。
什么时候再把我招入皇宫,问我天下大计,让我能够施展才华呢?
霈然:雨盛的样子。
白雉:白色羽毛的野鸡。古时以为瑞鸟。
长沙:用西汉贾谊典故。贾谊曾被贬长沙三年。
宣室:也是用贾谊典。宣室是未央宫的正殿,贾谊遭贬后,汉文帝在宣室祭神后接见了他。
招隐长吟丛桂诗,赐环欢奉玺书归。东郊瘦马骅骝在,南海明珠薏苡非。
宾客重寻廷尉寺,官曹不远故山薇。须还长孺银青绶,聊看翁思博士衣。