两霁景自好,秋深天未寒。
可能乘兴否,夏圃上盘桓。
心不过一寸,两手何拘拘。
身不过数尺,两足何区区。
何人不饮酒。何人不读书。
奈何天地间,自在独尧夫。
梦里到乡关,乡关二十年。
依稀新国土,隐约旧山川。
身已烟霞外,人家道路边。
觉来犹在目,一饷但萧然。
寂寥兮寒闺,空帷兮昼低。若有人兮感罗衣,蒐恍惚兮往复来。
凉风飘飖兮吹玉阶,秋叶飒兮鸣蝉哀。有鸟嗟嗟永进乖,双栖比翼兮何时谐。
君不见泰山高高梁甫在其半,古来封坛禅地无宫馆。
崖崩壁坼铁锁断,秦碑汉碣何人看。自从生人开九州,九十六帝行权谋,虎豹啖食龙蛇忧。
朝翻暮覆作云雨,立谈坐笑生戈矛。鬼神来往仙不死,尘埃万变扶桑流。
君不见田疆论功争二桃,齐门三丘埋野蒿。又不见鲁连辞赏轻千金,却秦救赵何雄豪。
眼前无人辨曲直,身后声名更何益。拂袖空怜蹈海心,护车枉负排山力。
梁生五噫歌莫哀,东绝梁甫观蓬莱。千年云开锦绣壁,五色日抱金银台。
瀛洲方丈列仙占,文成五利何能验。徐生入岛竟不回,博士儒生尽坑堑。
我吟梁甫君振衣,世路崎岖多是非。琅玕芝草海岱曲,钓竿拄杖从今归。
日暮行湘水,春深别上都。系舟南斗近,倚剑北云孤。
骨肉千行泪,风尘万里躯。王孙江上草,何处采蘼芜。
冬馆萧条别,开樽为尔吟。岸梅催客鬓,江柳送归心。
南国浮云暮,孤城积霰阴。逢春湖雁起,休滞北来音。
愁论白首为郎日,喜见青山送老年。去望云霄皆动色,到知乡里更称贤。
丹梯五岳卢敖杖,春水三江范蠡船。他日著书应不少,可无人识子云玄。
石盖凌空起,丹梯出翠微。云从珠顶覆,灯转镜中辉。
雁沼波涛涌,龙宫日月围。何能攀绝顶,一览汉邦畿。
今代圜丘地,天开壮丽区。神祗二后配,礼乐百王殊。
制作由皇祖,仪章藉老儒。万灵钦受纪,七圣亶承图。
柴望兼虞典,登封略汉模。巍基错采绘,法象备堪舆。
丹户乾坤辟,雕墙海岳扶。瑶坛上星斗,琳观俯虚无。
辅弼朝玄座,勾陈卫紫枢。风含浴殿暖,云袅露盘孤。
好畤瞻春祀,嵩高听夜呼。公侯守禁禦,虎旅发金吾。
玉辇临牺宰,珍馐走膳夫。庙县镛鼓列,庭舞羽千趋。
俎豆联周簋,圭璋饰夏瑚。祠官足锦绣,道士住蓬壶。
泽草三花绽,宫霞五色敷。时时聆磬管,郁郁锁松梧。
日月藏金匮,龟龙秘赤符。祈天洪洛诰,渡海斥秦诬。
杜甫唐三礼,班生汉两都。侍臣从此赋,千载颂文谟。