惆怅春归自不禁,日长门巷静沈沈。
应知不止为花地,沃沃桑麻雨露深。
萧萧下庭叶,未晚闭柴门。
故箧搜诗读,残灯唤酒温。
砧鸣深巷月,犬吠隔溪村。
人世如无夜,劳生事更繁。
寂寞柴门贺客疏,已输渐后饮屠苏。
花情柳思开新岁,竹简蒲团只故吾。
献楚有谁能辨玉,求齐正自不工竽。
朝来笑挽春风问,亦解重青两鬓无。
扰扰风尘地,遑遑名利途。盈虚一易舛,心迹两难俱。
弱龄小山志,宁期大丈夫。九微光贲玉,千仞忽弹珠。
棘寺游三礼,蓬山簉八儒。怀铅惭后进,投笔愿前驱。
北走非通赵,西之似化胡。锦车朝促候,刁斗夜传呼。
战士青丝络,将军黄石符。连星入宝剑,半月上雕弧。
拜井开疏勒,鸣桴动密须。戎机习短蔗,祆祲静长榆。
季月炎初尽,边亭草早枯。层阴笼古木,穷色变寒芜。
海鹤声嘹唳,城乌尾毕逋。葭繁秋色引,桂满夕轮虚。
行役风霜久,乡园梦想孤。灞池遥夏国,秦海望阳纡。
沙塞三千里,京城十二衢。杨沟连凤阙,槐路拟鸿都。
璧殿规宸象,金堤法斗枢。云浮西北盖,月照东南隅。
宝帐垂连理,银床转辘轳。广筵留上客,丰馔引中厨。
漏缓金徒箭,娇繁玉女壶。秋涛飞喻马,秋水泛仙舻。
意气风云合,言忘道术趋。共矜名已泰,讵肯沫相濡。
有志惭雕朽,无庸类散樗。关山暂超忽,形影叹艰虞。
结网空知羡,图荣岂自诬。忘情同塞马,比德类宛驹。
陇坂肝肠绝,阳关亭候迂。迷魂惊落雁,离恨断飞凫。
春去荣华尽,年来岁月芜。边愁伤郢调,乡思绕吴歈.
河气通中国,山途限外区。相思若可寄,冰泮有衔芦。
丹颊无端生酒晕,朱唇那复吐脂香。饥餐饱嚼日百颗,倾尽蛮州金错囊。
浩瀚乾坤不见山,水晶圆域览周环。凭谁探取猫花屿,桅木飞腾两亚班。
留客强歌还强醉,送春多雨又多风。
五更池馆孤灯尽,三月江城一夜空。
青鉴照髭疑有白,子规啼树已无红。
相逢赖得明年约,应向花前慰断蓬。
行吟独步到山家,水绕回廊曲径斜。最喜晚来红日照,池塘閒坐听鸣蛙。
山深春未动,沙浅水欲冰。
玉梅於此时,靓妆略无朋。
露蕊欲的皪,月枝持鬅鬙。
俨如江汉女,可爱不可陵。
他年江南路,晓妆犯严凝。
寻香烟雨中,横斜插茅簦。
却数今几日,痴如秋后蝇。
北岭枝欲空,谁与扶一登。
聊分窥水影,依我照字灯。
坐使惜花梦,临风脚腾腾。
昔如梦中蝶,今学桑下僧。
了知菩提长,念起我何曾。
倦思转无梦,未息又生心。人定警微响,灯昏浮半阴。
夜色度疏幌,凉风传密林。散发出高阁,横琴怀古音。