羽人不死居仙乡,玉函多贮长生方。试往求之隔瀛海,渺焉不免嗟汪洋。
人生百年总蜕化,累累冢并青山昂。造物偶遗自有意,莫嫌鬓雪思遮藏。
若令早暮获闻道,奚辞委骨山之阳。默数故人余有几,年来多赴松柏冈。
独我与子经丧乱,余生尚见须眉苍。老去安心耽静域,间来习静憎欢场。
闻道去年届周甲,烽烟正喜清南疆,贺客填门举寿斝,当筵尽佩茱萸囊。
先生再拜谢祝嘏,命奴置砚迎风廊。但乞吟侪作楚些,侑樽聊佐松醪香。
差免只鸡与斗酒,他年再荐桥公觞。哀吟不妨咏山鬼,醉舞共许成诗狂。
朅来往吊魏城墓,有泪暗堕棠梨旁。犹忆东风初觌面,不禁肠断悲王昌。
贤豪作达一生死,何为苦悼金蝉凉。仙亭倚酎有胜概,临风令我怀荷塘。
差年较我一岁长,久要白首浑难忘。径当放棹远相访,塔间铃语咻丁当。
寄迹画茅下,深山树绕村。清风来竹榻,明月顾柴门。
志业千秋远,书香一履存。鸟啼花落处,随意蹑云根。
缄诚上达魏元君,俄顷神霄下鹤群。
顶炼大还丹鼎火,翅沾南岳岭头云。
仙人骐骥秋风远,王子笙箫午夜闻。
惆怅世间留不住,却骖鸾鹤出霞雰。
窗外晴山竹半遮,竹根流水细鸣沙。小园寂寞春无赖,蝴蝶飞来绕菜花。
台东山势如连鳌,溟郣气大喷云涛。包孕隐现不可测,突兀时露脽与尻。
长风一扫净寥廓,苍峭百摺屏风高。恍移庐阜坠蛮徼,奇秀未可轻訾謷。
悬厓绝磴孰能傍,生番趫捷追猿猱。平时杀戮代耕作,强弓毒矢争先操。
岂惟人迹不敢入,赤豹骇遁玄熊嘷。安知中央大如砺,沃野顷莫开平皋。
天荒地老未开辟,土乳泫泫流春膏。迩来汉奸颇深入,争营瓯脱围
芳草一千里,琼楼十二层。春愁都不见,寒雨黯孤镫。
千条杨柳拂檐低,十二湘帘卷未齐。深院无人春寂寂,碧桃枝上一莺啼。
春色渺无寄,春心无处藏。昨宵微雨过,一线草痕长。
泥润看成活,风过别有香。天涯羁旅客,为尔更思乡。
绣包无事且徘徊,庭院沈沈长绿苔。一桁垂帘春昼永,桃花如雪燕飞来。
张许昭鸿烈,南雷贾共灵。
无瑕双白璧,有曜五华星。
怀哲音容在,伤时涕泪零。
向来丹凤阙,犹带犬羊腥。