爽节时清眺,秋怀怅独过。神皋值宿雨,曲水已增波。
白鸟凌风迥,红蕖濯露多。伊川有归思,君子复如何。
桃源自有长生路,却是秦皇不得知。
南枝开处觅春光,摘得冰葩密瓮藏。
留煮牛汤消暑渴,吟骚才颊有浮香。
江北不如南地暖,江南好断北人肠。
燕脂桃颊梨花粉,共作寒梅一面妆。
乔木振天风,落叶依衰草。高下势云殊,同此秋枯槁。
贵为多物营,贱与沈忧老。不见南山石,亡知得寿考。
松竹绕吾庐,户庭匝繁阴。耽此日幽雅,而无尘鞅侵。
好风天际来,于以涤烦襟。花鸟有深契,泉石谐知音。
有时发天籁,妙合无弦琴。上忆千载人,朗然恣孤吟。
鳅湖之阴龙蜕骨,常见群仙与龙集。一朝掘地得龙珠,暖雾浓岚光不没。
黄昉细滑凝土脂,紫晕斜回带泉脉。怪来鳅湖云气黑,何代何年有奇迹。
乃知非龙亦非珠,玉女明星散金碧。不是青囊一卷书,咫尺幽冥永相隔。
虾须蟹眼即龙媒,罔象羵羊应龙出。精灵感动谁得知,一笑看珠缨断绝。
君不见吴城山,洞庭浦,剑气飞空人共睹。当时蜿蜒顾其母,一念能回帝关虎。
泪花落石尽成珠,珠石固知相比数。君家儿女亦纯孝,见石思亲意凄楚。
惜君茕茕在中路,虚幌寒衾自朝暮。蜀国蛾眉自可怜,石镜沈明照千古。
安迈欣孤舟,幽慕佳仙峦。缘萝步自升,搴岩筱随刊。
峰诡攒紫云,石妥基玄坛。既蒸美菌苬,亦丰英琅玕。
紫宫象皇居,金榜耀宸翰。世代隆天师,休沐赐真官。
钦圣法龙胡,朗伪斥马肝。道存符可合,事往理谁诠。
独况申岩居,浩怀赴川观。怀况具超展,物故非慨叹。
巨叶临风摇宝扇,繁英映日系荷包。榴花落后朱明寂,火齐星星碧玉梢。
春夜开筵宴钜公,英英豪气吐霓虹。诗歌白雪篇篇锦,酒泛流霞艳艳红。
玉烛银台光绮席,罗帷绣幕霭香风。醉来却意游仙兴,一曲霓裳度月宫。