滑路愁骑马,晴天好放船。水纹摇倒壁,花影弄澄川。
梦寐驱驰在,光阴少壮迁。心期犹浩荡,搔首白鸥前。
客里无鱼未易禁,春风颇忆洞庭针。
可能更问诙谐肉,发已如今不及心。
当垆擅旨酒,一卮堪十千。无劳蜀山铸,扶受采金钱。
人生行乐尔,何处不留连。朝为洛生咏,夕作据梧眠。
从兹忘物我,优游得自然。
莫信樵人说,秦时有树存。
青天浮渤澥,白日走昆仑。
为有愁千斛,时须酒一尊。
提壶亦相劝,花下绿阴繁。
堂上序周亲,相看又一春。吾年方觉老,童子俨成人。
婪尾屠酥酒,从头郁垒神。何须千岁上,即此是新陈。
一士不得志,忧烦天地同。归心湖海壮,灵想鬼神通。
樊哙犹屠狗,荆卿未化虹。送君无别物,红泪洒春风。
元日风兼雨,萧条野外村。过门车辙远,记节酒杯存。
战伐看今岁,栖迟且故园。兵戈如未息,身世岂须论。
华盖群峰雁荡南,斜阳雨过碧于蓝。秋风八月凉堪倚,拄杖穿云看石楠。
松扫醮坛青羽盖,杉围精馆碧油幢。
葛张二老今何许,云外归来鹤一雙。
太平无事日,藩服尽宾门。
九奏张新乐,千官奉至尊。
光华逢舜旦,赓载诵尧言。
在沼祥麟萃,来庭彩凤翻。
需云和气应,宝兽异香喷。
下列容沾醉,何从报主恩。