同家楚天南,相识秦云西。古来悬弧义,岂顾子与妻。携手践名场,正遇公道开。君荣我虽黜,感恩同所怀。有马不复羸,有奴不复饥。灞岸秋草绿,却是还家时。青门一瓢空,分手去迟迟。期君辙未平,我车继东归。
将进酒,执玉卮,陛下万岁治无为。体道修身,以德临民,兆姓乐雍熙。
将进酒,捧瑶觞,陛下万岁坐明堂。班律布度,率职禀令,四海悦安康。
将进酒,献玉琛,四方万国属君心。濮铅祝栗,觚竹北户,靡不奉德音。
萧条寒食节,蒿里草茫茫。岁月添黄土,英雄聚白杨。
报仇寻豫让,驱马渡清漳。辛苦邯郸子,从今老战场。
春雨松楸望眼赊,春城杨柳舞腰斜。四千里地江南客,五百风光陌上车。
儿为归迟稀遣信,仆多愠见苦思家。公馀少慰凄凉意,蓓蕾一枝红杏花。
穆陵关上秋云起,安陆城边远行子。
薄暮寒蝉三两声,回头故乡千万里。
旅泊依村稳,狂潮接树高。江湖双蒯剑,天地一绨袍。
夜永愁听雨,寒深欲问醪。风波吾饱历,行矣敢言劳。
华灯照广席,锦瑟弹朱丝。
一弹再三叹,进酒卿莫辞。
丈夫成名垂不朽,彭生早试穿杨手。
彩凤朝鸣岗上桐,骊驹莫系门前柳。
门前柳条冬尚青,城南桂桨翻玉瓶。
船满引百分劝,出门不顾蓬中萤。
君不闻洛阳贾生对宣室,长安九衢皆动色。
长安九衢横九天,尔如神驹当自力。
我昔侍从金门中,誓师牧野初成功。
功成治定四海同,条牧再见承平风。
尔行决科期第一,狐裘蒙茸发如漆。
莫辞更尽金屈卮,直上排云振双翮。
不见眉间半点黄,花开花落总他乡。子规偏向三更月,唤起愁人也断肠。