横胸五岳耸嵯峨,自剔残镫倚醉歌。阶下寒蛩楼上雁,十年消受此声多。
依依客馆夜燃膏,子夜羁愁无处逃。
闲炷炉香听夜雨,快斟杯酒读离骚。
休惊时节云何速,独吊古人殊不遭。
一阵晓寒催画角,朝来爽气碧山高。
寂寂复寥寥,寒灯挂环堵。
犬吠何处村,虫喧今夜雨。
落叶萧骚秋气深,无情星汉自西沈。四边蛩语喧墙角,一线镫光透竹阴。
元亮诗篇形赠影,南华身世目怜心。多愁奈尔张平子,说起归田忆故林。
静夜寡俦侣,行行疏磬飘。素怀江月近,破衲晚风招。
随意惟残夜,回头是断桥。因知天地内,万籁一无聊。
收尽浮云见素娥,青天脉脉映明河。
时平里巷吹弹闹,岁熟人家嫁娶多。
高会不知清夜永,散归想见醉颜酡。
小窗灯火晶荧处,也有人廔七月歌。
黄庭重读罢,掩卷对寒檠。
发为忧时白,心因学道清。
一窗秋月色,四壁夜蛩声。
坐倦闲欹枕,诗成梦不成。
敝袍羸马遍天涯,恰似伶优著处家。社瓮嫩醅初泛蚁,寒缸残烬自成花。
幽窗照影乌巾折,醉手题诗淡墨斜。莫恨久为峨下客,江湖归去得雄誇。
湖上萧萧叶落频,小桥东畔岸纶巾。
乍圆素月升寒璧,欲散微云蹙细鳞。
有酒便应遗世事,得闲随处胜官身。
笑谈但恨朋游少,安得幽人与卜邻。
筠焙熟香茶,能医病眼花。
因甘野夫食,聊寄法王家。
石钵收云液,铜缾煮露华。
一瓯资舌本,吾欲问三车。