桐庐江水闲,终日对柴关。因想别离处,不知多少山。
钓舟春岸泊,庭树晓莺还。莫便求栖隐,桂枝堪恨颜。
丹墀生细草,紫殿纳轻阴。暧暧巫山远,悠悠湘水深。
徒歌鹿卢剑,空贻玳瑁簪。望君终不见,屑泪且长吟。
曾倚空屏唱柳枝,一声娇逐暮云低。
重来只见流莺在,立尽斜阳不肯啼。
平生怀直道,松桂比真风。语默妍媸际,沈浮毁誉中。
谗新恩易尽,情去宠难终。弹珠金市侧,抵玉舂山东。
含香老颜驷,执戟异扬雄。惆怅崔亭伯,幽忧冯敬通。
王嫱没胡塞,班女弃深宫。春苔封履迹,秋叶夺妆红。
颜如花落槿,鬓似雪飘逢。此时积长叹,伤年谁复同。
佳人在北燕,相望渭桥边。团团落日树,耿耿曙河天。
愁多明月下,泪尽雁行前。别心不可寄,惟馀琴上弦。
杳杳与人期,遥遥有所思。山川千里间,风月两边时。
相对春那剧,相望景偏迟。当由分别久,梦来还自疑。
黑牙黑面不堪收,此等虫儿莫去求。
若得面肥头脚大,杜家名号玉锄头。
琥珀头尖项紫青,翅如苏叶肉还青。
天生一付牙红紫,交锋一口立黄金。
何年故处士,灵魄此为家。
古壁填苍藓,空庭隘落花。
山坟穿去鹤,庙祭下饥鸦。
巫祝打碑卖,神功播海涯。