渚华初出水,堤树亦成行。吟罢天津句,薰风拂面凉。
乘月入秋山,月午山蹊静。
森森松竹林,夹道散疏影。
阴风留暗壑,白露蒙朝岭。
耿耿村鸡鸣,坐感单衣冷。
迟明向南亩,疏星在檐端。夫出妇亦随,无非分所安。
道旁往来人,下车时一观。问津津不知,仰视飞鸟还。
逻苗远峙夕,濯足荒沟寒。吾惜耦耕好,焉知世路难。
伐鼓收西畬,黄云被江干。聊周代糟糠,作粥欢宾颜。
邻叟携儿来,嬉戏松下关。齐声鼓腹讴,永谢攒眉欢。
旧诵流传句,今逢訾謷丞。不除湖海气,何急簿书仍。
秃麈期相对,归车顾已乘。井眢诚漫汲,城壮敢轻登。
为问长安月,谁教不相离。昔随飞盖处,今照入山时。
借助秋怀旷,留连夜卧迟。如归旧乡国,似对好亲知。
松下行为伴,溪头坐有期。千岩将万壑,无处不相随。
拂波云色重,洒叶雨声繁。水鹭双飞起,风荷一向翻。
空濛连北岸,萧飒入东轩。或拟湖中宿,留船在寺门。
红桥梅市晓山横,白塔樊江春水生。
花气袭人知骤暖,鹊声穿树喜新晴。
坊场酒贱贫犹醉,原野泥深老亦耕。
最喜先期官赋(fù)足,经年无吏叩柴荆(jīng)。
红桥梅市远处山峦重叠,樊江春水潺潺。
花香扑人,便知天气暖和了;天气晴和,喜鹤的叫声透过树林传出来。
坊场浊酒浅酌难以让人酒醉,农忙时节山林田间农人都在忙着忙耕种。
最使人开心的莫过于赋税交齐,整年都不会有小吏来催租。
坊场:指官设之专卖场。泥,原作“年”,据钱仲联校注本改。
官赋:犹言官课,公家所征之税。荆,原作“门”,据钱仲联校注本改。此诗押八庚韵,作“门”显非。
野径深藏隐者家,岸沙分路带溪斜。
马蹄残雪六七里,山嘴有梅三四花。
黄叶拥篱埋药草,青灯煨芋话桑麻。
一生烟雨蓬茅底,不梦金貂侍玉华。
壁上苔痕字,回头十二年。方平犹眼底,江令是生前。
童子来扶杖,山僧试煮泉。浪中惊准出,塔下古蛟眠。
骇目洞心处,危滕峭石边。无栽慈竹地,有纵怒鹏天。
一壁云皆碎,千沟瓦忽县。波涵万里月,石老六朝烟。
杨子来歌吹,南徐阅井廛。萍飘建邺镇,豆许海门船。
鲨鬣遮晴岛,珠胎射绿渊。云堂招贾客,盐豉供朝贤。
夜火朝岚市,风枝水响禅。山中无印老,休举带因缘。
游遍金山寺,都无一句诗。诗中写不尽,只许此心知。