宸游不为菊丛生,观宴元因谷顺成。阁御芙蓉称曼寿,殿开选德奏和声。
玉觞未饮心先醉,宝墨遥瞻眼倍明。身在金坡空感遇,论思深愧策平平。
小驱满砄是尘埃,逢好江山眼为开。
贺老生涯鉴湖曲,希夷别墅白云堆。
欲寻溪叟挐舟去,却被山灵勒驾回。
忆共吟边曾有约,夜深应晤抱琴来。
空溪淅淅复淅淅,一夜风响如霹雳。
云纷天晦急雪来,半是虚花半成汁。
初时点户湿有声,瑟如帘下击秦筝。
须臾上下雨且冻,满地蹴裂黄河冰。
冰荒荒兮雪离离,乍融乍合白垂垂。
千家瓴瓦一时结,大如木扇长如锥。
茫茫山川望不见,但对孤城白于练。
忽然众鸟齐飞呼,千株万树都封遍。
碎者作花聚作叶,疑是梨花夜开月。
披枝摇曳无数鸣,又如列戟兵扬声。
城中万户闭不出,一老临河独叹息。
问之低头手把树,十年木介曾如是。
冰荒田没盗贼起,至今卖子归无处。
往时腊尽今况春,雷动草出水有潾。
南市白米斗钱百,四方在在流饥民。
含咨相坐未卒语,雪风吹湿头上巾。
关门且抱床下瓮,唤妇当垆自煮鳞。
刀剑攒身日,那知此再逢。已看如隔世,犹恨叹飘蓬。
细问艰危事,长吁感慨中。深杯相慰藉,从此托冥鸿。
汉水荒城外,频年汗马场。
舟车通馈饷,部曲杂耕桑。
幕府文书暇,烽楼警逻长。
山公有爱将,日醉习池旁。
绣江再见中秋月,岁去月圆人尚缺。
相望千里共婵娟,苦恨亭亭照离别。
今夕一尊谁与同,孟光举案对梁鸿。
众雏立侍俨成列,以次持杯寿乃翁。
乃翁看月揩病目。手足顽麻头发秃。
但愿团圞三十秋,不计东西与南北。
云静好风吹,清光溢四垂。金行方盛日,阴魄正中时。
彷佛窥瑶阙,分明露桂枝。遴英同醉赏,谁复叹官羁。
无累无机祇任缘,一斋长掩古松边。
寒垂白发过深雪,不下青林知几年。
木叶当薪烧更暖,薑苗为屦著难穿。
竟何人问东林社,时引清流灌碧莲。
兴化年来彻骨贫,口生白醭面生尘。
不知那个无思算,来饱无心闲道人。
牡丹半坼初经雨,雕槛翠幕朝阳。娇困倚东风,羞谢了群芳。洗烟凝露向清晓,步瑶台、月底霓裳。轻笑淡拂宫黄。浅拟飞燕新妆。
杨柳啼鸦昼永,正秋千庭馆,风絮池塘。三十六宫,簪艳粉浓香。慈宁玉殿庆清赏,占东君、谁比花王。良夜万烛荧煌。影里留住年光。