北风海上来,落日草根白。长啸登高丘,远望无诸国。
剑水东流霸气寒,台江千树叶声乾。英雄去后遗弓剑,蔓草芳陵那忍看。
我家正在平台北,十载迷魂归不得。几度逢人问故林,碧池细柳今萧索。
少年任侠无所忧,奋身欲向铜龙楼。长安春物忽相弃,终南灞水空悠悠。
青云迢递谁将引,况乃摧残更多病。绿发从教变雪霜,丹心未必随灰烬。
陈君倜傥无世情,读书千卷尚逃名。一门兄弟俱才俊,百岁严君更老成。
感君意气空流俗,贫贱相看情转熟。客舍迎霜已赠衣,山储累月常分粟。
风雨凄凄四月天,孤村芳馆度流年。未投定远佣书笔,羞逐君平卖卜钱。
曾逐嫖姚立战勋,汉庭方识耿将军。千钟已遂荣亲愿,一剑常思报主勤。
花拂莱衣春尚早,月明姜被夜初分。东吴此乐应稀少,忠孝于今几处闻。
四壁萧然万卷忆,时人莫认作癯儒。
他年得志英华发,始信胸中道味腴。
云垂四野寂无声,大雪通宵又彻明。在目已应知皓洁,穿帘时复斗轻盈。
冻凝水底蛟龙蛰,饥厌庭前鸟雀争。高卧不妨书舍冷,此心元有岁寒盟。
海上凡鱼不识名,百千生命一杯羹。无端更号西施舌,重与儿曹起妄情。
晁郎高居卧冰雪,得此悬空两秋月。已将屋角倒魑魅,更与人间洗炎热。
一月团团如扇面,一月菱花光掣电。怜君囊中一物无,意欲分君托方便。
菱花入袖世莫识,空堂夜留疏雨滴。天生宝气有期会,复恐藏去终无益。
君行万里寻剑术,山精唤君君莫出。寒泉百尺傍枮树,狡兔九月投霜鹘。
未须潘谓苦哦诗,或自苏公识神物。下有禅和不笑人,须君一照蛟龙窟。
淡月巡檐罢,虚窗发兴浓。区区一何幸,生长典坟中。
山川迢递行人倦,馆谷慇勤茂宰贤。借问琴堂深浅兴,雪中修竹正苍然。
乡邻宗党总欣欣,旋摘霜柑意甚真。送送长村不知远,华颠应念客归人。
白云同署客,相念意悠哉。交道萧朱失,文章屈宋来。
风尘还傲吏,案牍岂时才。不见黄金骏,秋高蓟北台。