体直响正。源深流清。
孤帆高楼鄞阳城,万顷清流一应声。青鬓初随衰草谢,白云还傍故山行。
梦中美酒酬枚乘,江上秋风属屈平。愧我一生潦倒甚,全无佳句答长庚。
白首官仍谪,黄河客竟还。春明无故旧,秋色冷乡关。
叶落松房定,风吹海月闲。苏门归倘遂,同钓碧溪湾。
幽房翠竹笼苍藓,更有流泉溅石{左石右共}。
莫道尘埃人易涴,试来摇足濯清风。
送客南昌尉,离亭西候(hòu)春。
野花看欲尽,林鸟听犹新。
别酒青门路,归轩白马津(jīn)。
相知无远近,万里尚为邻。
送别客人南昌县尉,路旁驿亭拜别贵宾时,正是春天。
美丽野花尽收眼底,林中乌鸣犹感清新。
告别县城踏上回乡路,归车走向白马津。
知己挚友不分远近,相隔万里如同邻居。
南昌:今江西南昌市,古曾设南昌县。南昌尉:即南昌县尉。离亭:路旁驿亭。西:古代宾主相见,以西为尊。主东而宾西。
青门:泛指城门。轩:车的通称。白马津:今河南滑县北。
选将征南去,将军受脤行。玉音宣圣谕,银节下神京。
仁者今无敌,王师古有征。岂徒平小丑,意在抚遗氓。
夜静藏刁斗,风微捲旆旌。明光催献凯,天子自知名。
晓色近诸天,霜重万象悬。鸡鸣松顶日,僧语石房烟。
清磬秀群水,幽花香一泉。欲参黄蘖义,使向此中传。
虞山老桧三株青,斗坛半掩招摇星。
道人丹成化鹤去,三桧夭矫飞龙形。
是谁手植经千载,曾见昭明读书在。
几回天上葬神仙,不独人间变桑海。
古人今人绕树行,古今人去树长生。
乃知劲气合元化,不与凡木争枯荣。
长洲老石好异者,百里携杯游树下。
浩嗟天下有树此树无,我去此树何人图?三日经营双眼力
,满空苍翠移真迹。
鹤骨虬筋左纽文,雷裂霜皴古秋色。
日暮袖归归不得,满山风雨山灵惜。
居然赠与卧云人,长啸寒风生石壁。
於乎!石君诗画天下知,此笔尤为天下奇。
劝君风雷当掩户,恐化蛟龙擘空去。
霸城月照仙人泪,不逐魏宫翁仲二铜驼。久作劫灰飞帐构,犹存景初字洛灵。
儿爱芳林好,夺得蛾眉供洒扫。弸彋想像薄罗风,传与千年尚方造。
流苏翠羽光零乱,土上出金妖识换。文成石马大讨曹,水吐玉蜍才效汉。
碧筒平坐朱竿密,八分应认仲将笔。摩挲仿佛陵云台,小缩波痕劲无匹。
更闻昭烈能自贬,御用都归销鋊焰。一枝古色出重缄,留向人间鉴奢俭。
龙飞天子中兴年,使者弓旌集俊贤。阊阖早朝班玉笋,瀛洲夜直赐金莲。
五经同异须刘向,三绝才名数郑虔。黼黻当时遗老在,长歌《黄鹄》送楼船。