罗窗晓色透花明。靘瑶笙。按瑶筝。试讯东风,能有几分春。二十四阑凭玉暖,杨柳月,海棠阴。依依愁翠沁双颦。爱莺声。怕鹃声。人自多情,春去自无情。把酒问花花不语,花外梦,梦中云。
渡头犹唱棹歌声。雨初晴。月初生。忽见飞虹,夭矫挂寒汀。
两岸小儿齐拍手,今夜里,放人行。
朱栏画鹢照江亭。客来登。眼初明。如泛银河,天上跨长鲸。
君是济川舟楫手,将许事,笑谈成。
牡丹芍药冠池台。缕金杯。锦云堆。最恨颠风,横雨故相催。
国色天香虚过了,红片片,卧苍苔。
绿阴篱落暗香来。野酴醾,刺玫瑰。照眼遗芳,烂漫趁晴开。
纵使专春春有几,花到此,已堪哀。
合欢花样满池娇。用心描。数针挑。面面芙蕖,闲叶映兰苕。
刺到鸳鸯双比翼,应想像,为魂销。
巧盘金缕缀倡条。隐红绡。翠妖饶。白玉函边,几度坠鸾翘。
汗粉啼红容易涴,须爱惜,可怜宵。
城市居何僻,山林境颇同。竹窗风细细,花榭日融融。
叠石留云卧,开渠许溜通。儿童虽解事,不识五花骢。
湘水前萦带,蒸江后引裾。中容齐塔阜,上建读书庐。
气象河汾上,规模景祐馀。帝王无异学,孔孟有遗书。
绛帐讲之熟,青衿受以虚。心原逢左右,理窟悟终初。
糟粕包高厚,精华寄起居。作成端若此,徵用合何如。
学士唐全炬,经师汉石渠。致君登栗陆,措俗减华胥。
访古行陪履,观光坐接祛。上台供瓮酒,傍县具盘蔬。
笑脸人人醉,设眉个个舒。传香薰馧馞,寄傲卧籧篨。
如浴沂中水,而观濠上鱼。落晖犹可却,上马不妨徐。
纪胜俾传远,书崖字放疏。姓名年月日,刻罢赋归欤。
眼厌纷华久,身离闤闠初。
市声方较少,春色况犹余。
海沸如中热,山浮若内虚。
坐穷消息理,万事付乘除。
四百年间将相谁,丰功伟绩竟何归。
生前有望荣招辱,死后无明是反非。
麟阁故基为草鞠,云台遗屋与烟飞。
桐江自汉至今日,依旧行人指钓矶。
旗亭谁唱渭城诗。酒盈卮。两相思。万古垂杨,都是折残枝。旧见青山青似染,缘底事,澹无姿。情缘不到木肠儿。鬓成丝。更须辞。只恨芙蓉,秋露洗胭脂。为问世间离别泪,何日是,滴休时。
梅梅柳柳闹新晴。趁清明。凤山行。画出灵泉,三月晋兰亭。细马金鞍红袖客,能从我,出重城。赏心乐事古难并。玉双瓶。为冠倾。一曲清歌,休作断肠声。头上花枝如解语,应笑我,未忘情。