正忆吟窗占竹坡,风烟触眼奈愁何。梅兰只作从前瘦,石上苍苔别后多。
朔野烟尘起,天军又举戈。阴风向晚急,杀气入秋多。
树尽禽栖草,冰坚路在河。汾阳无继者,羌虏肯先和。
黄河泻白浪,到海一万里。
榆关风土恶,夜来霜入水。
河源冻彻底,冰面平如砥。
边将好邀功,夜率鏖兵起。
马度疾於风,车驰不濡轨。
尽破匈奴营,别筑汉家垒。
扩土过阴山,穷荒为北鄙。
天威震逆漠,戎心畏廉李。
所以龙马驹,长贡明天子。
边夫苟非才,怨亦从兹始。
榆关黄叶堕,边士日持竿。百战惟闻鼓,长驱不解鞍。
风飘笳韵急,霜拂剑光寒。万里沙场月,闺中夜夜看。
小雅废兮,东山不作。
哀我人斯,皇心不乐。
烝哉斯人,胡然而天兮,
王师于铄。
草枯马蹄轻,角弓劲如石。骄虏初欲来,风尘暗南国。
走檄召都尉,星火剿羌狄。吾身许报主,何暇避锋镝。
白露湿铁衣,半夜待攻击。龙沙早立功,名向燕然勒。
夙驾逾人境,长驱出塞垣。边风引去骑,胡沙拂征辕。
奏笳山月白,结阵瘴云昏。虽云风景异华夏,
亦喜地理通楼烦。白羽矢飞先火炮,黄金甲耀夺朝暾。
要须洒扫龙沙净,归谒明光一报恩。
初春丽晃莺欲娇,桃花流水没河桥。蔷薇花开百重叶,杨柳拂地数千条。
陇西将军号都护,楼兰校尉称嫖姚。自从昔别春燕分,经年一去不相闻。
无复汉地关山月,唯有漠北蓟城云。淮南桂中明月影,流黄机上织成文。
充国行军屡筑营,阳史讨虏陷平城。城下风多能却阵,沙中雪浅讵停兵。
属国小妇犹年少,羽林轻骑数征行。遥闻陌头采桑曲,犹胜边地胡笳声。
胡笳向暮使人泣,长望闺中空伫立。桃花落地杏花舒,桐生井底寒叶疏。
试为来看上林雁,应有遥寄陇头书。
飞蓬似征客,千里自长驱。塞禽唯有雁,关树但生榆。
背山看故垒,系马识馀蒲。还因麾下骑,来送月支图。
秋气生朔陲,塞草犹离离。
大漠西风急,黄榆凉叶飞。
襜褴罢南牧,林胡畏汉威。
藁街将入贡,代马就新羁。
浮云护玉关,斜日在金微。
萧索边声静,太平烽影稀。
素臣称有道,守在於四夷。
离离:盛多貌。
黄榆:树木名。落叶乔木,树皮有裂罅,早春开花。产于我国东北、华北和西北。木材可供建筑和制家具、农具、车辆。
林胡:唐代借指奚、契丹等族。
藁街:汉时街名,在长安城南门内,为属国使节馆舍所在地。
四夷:古代华夏族对四方少数民族的统称。含有轻蔑之意。