海底珊瑚高几丈,千年试作千寻网。
万牛挽出沧溟深,蛟龙怒号霹雳响。
扶桑日浸红涛热,光华照曜黄金阙。
季伦本是粗男儿,金椎一击纷如雪。
山上白云影娟娟,山下水流声溅溅。有情云逐无情水,一去人间不复还。
将身冻合水云汁,朝朝暮暮山头立。明月常明白日白,岭猿为尔啼于悒。
江南二月试罗衣,
春尽燕山雪尚飞。
应是子规啼不到,
故乡虽好不思归。
结褵事君子,誓作形与影。
人事多乖戾,彼此睽燕郢。
尺书沉素鳞,啼鹃催逝景。
妾命讵终薄,君心那得冷。
开帘花扑面,泪落纷如绠。
逶迤临云雨,蛾眉戏琼台。对酒自娇笑,君王肯下来。
击鼓雷阗阗,选妓纷呈才。锡宴池上子,精魄辞不回。
指日穷所乐,岂知殷运开。孤舟一遥放,曾构成尘埃。
我婿去重湖,临窗泣血书。殷勤凭燕翼,寄与薄情夫。
不见黄莺啼,但愿莺啼早。莫使梦辽西,省得侬烦恼。
姑采墙下桑,妇采陌上桑。桑叶昨嫩今日老,天气今晴昨日好。
嗟蚕无粮,妇诅枯桑。邻桑沃若蚕早熟,四月新丝上杼柚。
种桑亦爱枝叶多,空抱本根奈尔何?守候蚕眠不思卧,麦秋寒觉夜难过。
蚕荒舅姑怒,蚕熟新妇苦。今年四月少晴时,蚕病家家不出丝。
新丝价长旧丝上,旧丝未赎新丝当。有丝不上身,有丝不卖人。
县官征比已赦租,家主只恐臀无肤。
穷秋朔风起,沧海愁阴涨。虏骑掠河南,汉兵屯灞上。羽书惊沙漠,刁斗喧亭障。关塞何苍茫,遥烽递相望。弱龄负奇节,侠客多招访。投笔弃繻生,提戈逐飞将。拔剑照霜白,怒发冲冠壮。会立万里功,视君封侯相。
家中酒新熟,园里叶初荣。伫杯欲取醉,悒然思友生。
忽闻有奇客,何姓复何名。嗜酒陶彭泽,能琴阮步兵。
何须问寒暑,径共坐山亭。举袂祛啼鸟,扬巾扫落英。
心神无俗累,歌咏有新声。新声是何曲,沧浪之水清。