赤日厚地裂,百草殆立枯。朝雨应所至,虽微念胜无。
力难兴禾黍,可以成嘉蔬。岁暮有此望,带经且亲锄。
今兹五月交,盛阳消已徂。汲汲愧老圃,仲尼云不如。
养生寄空瓢,虽乏未可虚。正以营一饮,形骸如此劬。
卜隐谢林薮,考槃寄闾里。嘉树为我徒,清风濯尘耳。
手披漆园书,身拟长梧子。穷秋忽感悲,埽榻且欢喜。
霜薄气早寒,木落景已变。佳晨事厌胜,习俗推往彦。
忧来初无方,兴尽复自遣。所遇无故物,登临殊非愿。
樽俎天风度,亭高眼界宽。
江山对吹帽,烟雨入凭栏。
蚁酒倾灵液,霜花碎辟寒。
乐长回过雁,香细霭双狻。
乐事酬佳节,千金命一欢。
灯前唤归骑,星汉已阑干。
白日寒城暮,清秋画角哀。地偏妨采菊,乡远怕登台。
鸿雁天边去,风云塞上来。故交零落尽,卮酒向谁开。
长爱鸭陂头,平波澹不流。
相君时独汎,準拟五湖舟。
檐雨午宵歇,室灯凉焰明。寝兴将百念,蟋蟀听残声。
老态闺人识,新歌候物成。鸡鸣催九日,一感佩萸情。
苍莽势连空,跻攀径绝踪。
乱峰排似战,片石响於钟。
鸟语春云密,龙归暮雨重。
下观群岫小,始觉此为宗。
万里无云雨意醒,江湖满载夕阳明。老翁暮钓扁舟去,稚子归樵一笛横。
溪月悠悠含夜意,林风细细作秋声。诗魂散落无羁束,试效樊川赋晚晴。
积雨锁山城,幡然喜晚晴。园林变新绿,沟浍有馀声。
日色间何阔,云阴否已倾。无才希杜赋,短句且纾情。