阴山萧萧木叶黄,胡儿马健弓力强。
铁衣万骑向北去,仰看鸿雁皆南翔。
身在边头家万里,鸣咽悲笳壮心死。
功成归取汉爵侯,战败没为边地鬼。
团团霜月悬中天,闺中少妇私自怜。
捐躯许国丈夫事,莫恨不如霜月圆。
辽海初生月,长城几度秋。夜吹羌管笛,风满戍亭楼。
紫塞斜银汉,青天澹玉钩。如何渭桥渡,止道似牵牛。
走马西来欲到天,辞(cí)家见月两回圆。
今夜不知何处宿(sù),平沙万里绝人烟。
骑马向西走几乎来到天边,离家以后已见到两次月圆。
今夜不知道到哪里去投宿,在这沙漠中万里不见人烟。
碛(qì):沙石地,沙漠。这里指银山碛,又名银山,在今新疆库木什附近。走马:骑马。辞家:告别家乡,离开家乡。见月两回圆:表示两个月。月亮每个月十五圆一次。
平沙:平坦广阔的沙漠、大漠。绝:没有。人烟:住户的炊烟,泛指有人居住的地方。
关山月,扬清光,塞上征人望故乡。故乡千里音尘绝,几回见月伤离别。
枕戈夜卧草头霜,弯弓晨走林间雪。愁云茫茫塞草寒,月轮斜挂白狼山。
一声羌笛凄风急,多少征人念未还。
黑云黯霮阴山北,跨马长征杀胡贼。腰间宝剑悬吴钩,寒光闪烁青莲色。
一从仗剑出萧关,几载风尘澒洞间。铁甲战酣青海月,羽书飞捷白狼山。
论功自合分茅土,犹向军前朝沐雨。可怜白首困穷荒,虎帐何人日歌舞。
满地腥风血色腓,轮台万里居人稀。胡儿吹笛朝出塞,壮士横戈夜突围。
从戎却念辞家久,数奇尚落他人后。一声寒角秋风鸣,望乡几度频搔首。
男儿离别何足叹,才器如君世稀有。阃外会有推毂时,肘后黄金印如斗。
玉门胡骑去纷纷,更上燕然勒大勋。君不见匈奴多系颈,至今犹说卫将军。
金钗十二成两行,玉颜红袂环相当。垂垂腻云鬓辉煌,银烛参差竞明光。
逢逄击鼓齐登堂,举鼎烹牛炙肥羊。主人斜飞琥珀觞,帘前错杂风和香。
高歌起舞前为将,一斗一石殊未央。酒酣意气横飞扬,鸣弦激管排双双。
交加为寿奉琼浆,歌喉变合宫与商,贱妾声转情且长。
十四邯郸倡,经过音韵诗绕梁,门阁次弟随荒凉。
会须努力各自强,漏沉为欢入花房。其如红日高东方,愿君百岁长如疆。
黄金昏刀白玉环,藓花古血寒斑斑。
皇天生物有深意,入树伐石无坚顽。
丈夫意气岂儿女,事变亏成争一缕。
拔天动地风雨来,环响刀鸣夜飞去。
世间万事须乘时,古来失意多伤悲。
呜呼宝刀在手无能为,不知去后郁郁令思。
玉门关外月,远接黑山明。晃色同沙冷,飞光掩雪清。
宿师方偃阵,游骑复窥城。不信长生魄,年年照战争。
何处少人事,西山旧草堂。晒书秋日晚,洗药石泉香。
浚岭有朝雨,北窗生夜凉。从劳问归路,峰叠绕家乡。
先生真解事,此日集壶觞。变化鱼龙地,盘桓翰墨场。
一庭秋菊色,满座宝炉香。倚槛忘归去,南山对晚妆。