古道遥临水,荒城早闭门。
乱山衔落照,归鸟下空园。
江口渔人舫,崖腰桑树村。
客愁何可奈,有酒莫空樽。
初夏坐南轩,园列滋敷荣。阶草亦含润,芳气薰晓晴。
胸次已久静,何缘荆棘生。昨夕得快雨,天宇遂澄清。
颇闻农夫语,新苗布纵横。默祝苍昊意,但期岁功成。
人事暂以济,吾心奚所营。悠然念时运,欣慨常交并。
平昔不嗜饮,一杯偶独倾。乘兴弄柔翰,时来白衣人。
翻笑柴桑翁,高眠愁酒贫。澹静澄众虑,大贤百世师。
葛侯与陶叟,襟抱无差池。和风吹我室,朱明已及时。
拂簟展蕲竹,分盆供蜀葵。新荷未著花,芳翠良足怡。
雨过流晨气,几研有余滋。游山方听泉,得闲偶赋诗。
人境实深阻,吾道终泰夷。富贵何如贫,斯理曩昔知。
湛然中有宝,百年慎自持。
鸟鸣隔篱落,雨脚上翠微。闭门吟正苦,客来为解围。
雨气净群绿,花香霏一庭。清瓯浮淡月,凉几卧繁星。
镫影独摇碧,虫声深隐青。明朝拟联骑,霁景眺江亭。
白发青衫故倦游,何人能办钓鳌钩。
却逢大士开青眼,现出茶花五百瓯。
云雨浃旬殊闷绝,而今喜见日晴时。肩舆一路看红叶,夕照半山吟杜诗。
山畔倚层楼,群公暇日游。竹深亭不暑,树密径先秋。
幽鸟啼残梦,寒泉泻积愁。羲皇原不远,高枕此林邱。
晴光耀窗纸,犹滞昨宵寒。雨霁日方水,花迟春转宽。
何曾山色换,只觉鸟声欢。欲觅采芳侣,沈吟一倚阑。
不雨忧农事,雨多还望晴。亚窗斜日漏,高树晚霞生。
一水白连野,数峰青过城。明朝思出郭,看稻听残莺。
放下蒲团心自安,木樨影里月生寒。金风一夜芦花白,秋在渔翁棹外看。