君侯坐问所从谁,极口惟谈顺子奇。
可叹今人多不让,始知无择解称师。
天忘下土秋悭雨,千里膏田半欲枯。云脚怪他山外过,风声撩我望中孤。
郊亭谩阻欧公兴,方社空遗董子图。野老数惊鸣垤鹳,一瓢谁倒慰来苏。
长虹潜贯幽岩窟,绿烟更染秋波骨。不容俗眼觇神功,只向菱溪作灵物。
少室仙人领一麾,至诚发遍山中奇。雄雌亭亭两挺出,宛若碧玉含春漪。
朱栏碧甃拱山麓,翠雾彤霞掩幽谷。能将肤寸起清泉,几见峰前春雨足。
迩来新饰紫微宫,奇诡搜索林泉空。五色磊磊可补缺,三品往往惭收功。
紫衣使者御天敕,肯教閟此苍苔色。菱溪脱迹飞上天,回看幽谷空云烟。
碧海出蜃阁,青空起夏云。瑰奇□怪石,错落动乾文。
官军应贼着红巾,苗獠来时更不仁。
若道南州无节妇,请看东海费夫人。
千门万户矗青冥,六国脂膏四海兵。
岂但此中非帝业,当时独更有儒坑。
五年三到此,门迳怪频移。
绝壁何年树,空廓异代碑。
微润生古濑,浮翠拥修眉,
煮茗谈时事,山僧总未知。
跛跛鬓毛短,娟娟春日长。
繁花丽泽国,叠鼓掺渔阳。
唤婢理双屩,遣儿谋一觞。
惟知作寒食,那复问殊方。
石鼎官芽滑,铜盆井水凉。
有时拈拄杖,随意坐胡床。
涎涎定巢尾,咬咬求友吭。
篮舆元落眼,豆饭或撑肠。
楚柁连江色,淮天著雁行。
关侬五斗粟,老子复游梁。
郝侯高亢绝三畏,独事慈父如婴儿。缁衣不共马尘去,白云时有招隐诗。
长安万客争索米,寒饿那恤亲颜衰。亦或千钟五鼎养,乃翁汗颗滋锄犁。
人生口体累苦切,天情泪没殊孩提。忆昔逢君灌婴市,捧杖佩鲽颜色怡。
岂知终天恨孤露,默默有泪横我颐。膝间笑语博父喜,禄养不逮曾几时。
十年墓道土花碧,有梦直到袁山隈。九泉一滴常苦远,如君之福非易齐。
覆车坠舟看比比,仗剑蹑屩夫何为。何如朝餐饭藜藿,夜对榾柮谈忘疲。
君真得计我无语,门外万窍犹虎啼。何日青山画窗牗,与君共续归来辞。
落日萧萧起暮钟,祗园呼酒亦从容。时华已谢群情异,风景相将到处同。
百战谁能宽束带,平生自慰有孤忠。残宵坐对寒灯尽,远思悠悠在海东。