寿客若为情,风流友麯生。
殿秋安晚节,为隐被香名。
曼衍南阳种,凄凉楚泽英。
见山应自语,今古几渊明。
志岂观非圣,才犹耻壮夫。
穷愁五经笥,感慨八驺呼。
昔隐思投耒,今行誓裂繻。
莫邪方有请,谁为鼓洪炉。
两山开一径,杳杳入云烟。仄磴樵人下,危峰野衲禅。
断鸿愁返照,归马识斜川。井邑干戈后,凋零异昔年。
碧溪寒水淡无痕,照见孤山处士魂。此夜独吟应不寐,隔江清影未开门。
少年不得意,落魄无安居。愿随任公子,欲钓吞舟鱼。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。兰生谷底人不锄,云在高山空卷舒。
汉家天子驰驷马,赤军蜀道迎相如。天门九重谒圣人,龙颜一解四海春。
彤庭左右呼万岁,拜贺明主收沈沦。翰林秉笔回英眄,麟阁峥嵘谁可见。
承恩初入银台门,著书独在金銮殿。龙钩雕镫白玉鞍,象床绮席黄金盘。
当时笑我微贱者,却来请谒为交欢。一朝谢病游江海,畴昔相知几人在。
前门长揖后门关,今日结交明日改。爱君山岳心不移,随君云雾迷所为。
梦得池塘生春草,使我长价登楼诗。别后遥传临海作,可见羊何共和之。
淮南望江南,千里碧山对。我行倦过之,半落青天外。
宗英佐雄郡,水陆相控带。长川豁中流,千里泻吴会。
君心亦如此,包纳无小大。摇笔起风霜,推诚结仁爱。
讼庭垂桃李,宾馆罗轩盖。何意苍梧云,飘然忽相会。
才将圣不偶,命与时俱背。独立山海间,空老圣明代。
知音不易得,抚剑增感慨。当结九万期,中途莫先退。
东平与南平。
今古两步兵。
素心爱美酒。
不是顾专城。
谪官桃源去。
寻花几处行。
秦人如旧识。
出户笑相迎。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。兰生谷底人不锄,
云在高山空卷舒。汉家天子驰驷马,赤军蜀道迎相如。
天门九重谒圣人,龙颜一解四海春。彤庭左右呼万岁,
拜贺明主收沉沦。翰林秉笔回英眄,麟阁峥嵘谁可见。
承恩初入银台门,著书独在金銮殿。龙钩雕镫白玉鞍,
象床绮席黄金盘。当时笑我微贱者,却来请谒为交欢。
一朝谢病游江海,畴昔相知几人在。前门长揖后门关,
今日结交明日改。爱君山岳心不移,随君云雾迷所为。
梦得池塘生春草,使我长价登楼诗。别后遥传临海作,
可见羊何共和之。
刻凤含鱼吐春燄,只拟蓬莱天上见。绿绨方底散青烟,一朝别却宫云面。
不照明珰翠步摇,书帷自剪读《离骚》。捍拨春雷罢不闻,细雨珠花滴小槽。
韩家灯檠夜相伴,离离朱粉烟黄卷。瓦瓶石臼竹方床,上有罗文折角砚。
莫道不如宫里时,高斋守尽兰心茜。邯郸才人嫁厮养,犹胜闭置閒宫殿。
柏梁宴罢霞成堆,昆明池底夜珠来。红膏自膻不得近,阿监但扫沉香灰。
汗花凝滴雪珠腻,蜀葵粉湿青虫醉。一石酒尽尚留髡,扇婢瓮儿烂熳睡。
烛龙传语九微光,输尽婪杯老閒吏。
生平怀抱为谁开,失喜相逢赵尉台。人讶仙舟同李郭,坐称禅客是宗雷。
江涛忽涌双龙至,风驭重驱九鲤来。百岁光阴成过客,一时廊庙几怜才。
寒暄欲叙频更烛,鸡黍淹留未尽杯。千里山川徒极目,暮潮犹得送君回。