治平山寺何岧峣,湖光吐纳山动摇。烟中明灭宝带桥,金波万叠风骚骚。
年年八月十八夜,飞廉驱云落村舍。金盆出水耀光芒,琉璃迸破银瓶泻。
散作明珠千万颗,老兔寒蟾景相吓。鱼婢蟹奴争献奇,手搴桂旗吹参差。
水花云叶桥心布,移来海市秋风时。吴侬好事邀新客,舳舻衔尾排南陌。
红豆新词出绛唇,粉胸绣臆回歌席。绿娥淋漓柂楼倒,醒来月在松杉杪。
衣裁缃缬态纤穠,犹在瑶池午醉中。
嫌近清明时节令,趁渠新火一番红。
山边水边待月明,暂向人间借路行。如今还向山边去,只有湖水无行路。
落日荒陵百尺台,登临高兴亦悠哉。泰山云尽千峰出,汶水霜晴一雁来。
白发还乡惟有梦,青云当路岂无媒。布衣谁识新丰客,独对秋风酒一杯。
翩翩春燕。
端集余堂。
阴匿阳显。
节运自常。
厥貌淑美。
玄衣素裳。
归仁服德。
雌雄颉颃。
执志精专。
絜行驯良。
衔土缮巢。
有式宫房。
不规自圆。
无矩而方。
四夷重译贡。
百姓讴吟咏太康。
楚国多春雨,柴门喜晚晴。幽人临水坐,好鸟隔花鸣。
野色临空阔,江流接海平。门前到溪路,今夜月分明。
江南画史谁第一,徐熙写生妙无敌。
宝轴多藏卫霍家,香奁尽贮金张室。
忆昨华清水殿西,夜深轻辇随风移。
清香冉冉落歌佩,秀色娟娟侵舞衣。
晓来宫阙秋风起,翠倒红欹玉池里。
不禁摇落恨无穷,惊叹年华逝流水。
芙蓉小苑曲江头,烟景萧疏异昔游。
披香露冷鸳鸯怯,太液波寒翡翠愁。
将军留客多幽暇,清簟疏帘时看画。
就中宋玉最多情,秋思都将彩毫写。
暖日照山郭,西郊缓步游。饥鸢盘远岫,寒犬吠平畴。
野寺读碑古,榕根凭石幽。归途展清眺,诗料一囊收。
扶苏秦帝子,举代称其贤。百万犹在握,可争天下权。
束身就一剑,壮志皆弃捐。塞下有遗迹,千龄人共传。
疏芜尽荒草,寂历空寒烟。到此尽垂泪,非我独潸然。