春雷惊起苍龙角,春风摆开紫云箨。扫断红尘不得来,翠羽旌幢拥高阁。
高堂老人年八十,朱衣省郎侍旁立。追怀手植先大夫,栽培灌溉何勤劬。
浓阴潜蔽芝兰径,美实饱供鸾凤雏。幽轩得名名曰恭,见此还与桑梓同。
岂惟雪霜不可改,年年高节摇清风。
东风去岁识雄州,山寺重逢今日游。芳草烟深迎白鹿,射堂春暖访丹丘。
云封涧壑旌幢湿,雨宿林花梦寐幽。想忆旧题应有赋,不妨添记石西楼。
旧隐匡庐一草堂,今闻携策谒吾皇。峡云难卷从龙势,
古剑终腾出土光。开翅定期归碧落,濯缨宁肯问沧浪。
他时得意交知仰,莫忘裁诗寄钓乡。
去年黄花开,共赏重阳节。高堂传萸觞,兄弟同欢色。
今年复重阳,弟兮竟何适。光阴瞬息间,世事幽明隔。
有酒不见君,使我肝肠裂。对酒歌且哀,歌竟泪亦竭。
边烽久不息,戍鼓何鼟鼟。
五月无青草,滂沱流断冰。
胡儿昧形胜,汉骑恣凭陵。
出号朔风起,受降沙垒崩。
楼烦已纳款,天意口威稜。
归佩封侯印,喧然世所称。
片语能令孙仲谋,气如山涌剑横秋。莫言诸葛成何事,万古忠言第一流。
格外缀清诗,诗名独得知。闲居公道日,醉卧牡丹时。海鸟和涛望,山僧带雪期。仍闻称处士,圣主肯相违。
长洲茂苑足珍材,剩买前山活翠栽。
客土不疏承帝力,几多臣节共安来。
云横迷远岫,波净趁轻鸥。江边傍晚一归舟。垂杨岸,蓼花洲。
天欲暝,载月任遨游。
不见宓子贱,空登单父台。玉琴已绝响,鸿雁有余哀。
杼轴南人困,河渠东国灾。春风催解冻,处处尚蒿莱。