吾乡顾虎头,千里飞食肉。名参庆历贤,罪入元祐录。
堂堂想仪刑,凛凛见眉目。百年议论定,奇祸反为福。
森然见诸孙,刻励如白屋。我观宣和间,权倖互当轴。
一时名家子,半为阉宦辱。暂时得富贵,卑贱等厮仆。
君家贤伯仲,抗志守先躅。幽情寄铅椠,雅尚在松竹。
僧房忍朝饥,雪牖耽夜读。访我五松山,怀袖粲珠玉。
嗟予久放浪,岁晚守穷独。闭门雀可罗,三径草常绿。
依山结衡茅,一饭共脱粟。呼儿具□□,山肴杂野蔌。
对桉笑复颦,负我十围腹。去去乐琴书,山中芋魁熟。
投笔还将注豹韬,报恩宁复恋旌旄。五陵旧职来相讯,指点秋空太白高。
早从却縠问诗书,廿载勋名寄直庐。敢谓汉庭方贵少,试看腰下紫金鱼。
肠腹元无一字书,杯羹那敢嗜甘腴。
厨人不用催烟火,已学罗池放鹧鸪。
刘郎桃树欲挠春,一夜飘零最恼人。
不似穷秋作霜露,摧残蒲柳有谁嗔。
寿酒年年宴此晨,未论腰带绾黄银。人无丰约闲应好,事有乘除乐亦均。
素履不渝从我好,世途寡合任渠嚬。纷纷华要曾何补,谁谓儒冠真误身。
一世北斗望,千秋南海滨。文章传绝圣,政事泽时人。
姓作儿童字,心将动植驯。佛灵能有祸,终不下臣身。
春风虽自好,春物太昌昌。若教春有意,惟遣一枝芳。
我意殊春意,先春已断肠。
名园有一已堪誇,胜事三园属一家。杖策可游缘近宅,得春最久为多花。
人居玉府真仙格,地占钱塘最物华。见说江湖堂更好,烟波清兴浩无涯。
寄语红莲幕,当歌金缕衣。探春曾有约,今日已春归。