寒灯耿耿漏迟迟,送故迎新了不欺。往事并随残历日,春风宁识旧容仪。预惭岁酒难先饮,更对乡傩羡小儿。吟罢明朝赠知己,便须题作去年诗。
青帝回銮候,瞻依向紫微。轩辕新凤历,章甫旧儒衣。
物色先春好,星光拂曙稀。古今呼吸里,默默对清晖。
海山昏,寒云欲下,低低压吹帽。平沙浩浩。想关塞无烟,时动衰草。苏郎卧处愁难扫。江南春不到。但怅望、雪花夜白,人间憔悴好。谁知广寒梦无憀,丁宁白玉炼,不关怀抱。看清浅、桑田外,尘生热恼。待说与、天公知道。期腊尽春来事宜早。更几日、银河信断,梅花容易老。
镜中双鬓未全华,退隐林泉意绪嘉。春圃带烟锄径草,夜灯和雨看檐花。
神能自卫同干越,老更知涂似渥洼。文注五河初不竭,从来惟属士衡家。
词场弱岁以文鸣,落落寒松见老成。剧郡神君频结课,中台郎位早飞声。
当年威令千人废,此日精神一座倾。欲试閒窗鸿笔健,春容诗轴灿琼英。
溪南溪北梵王宫,踊甓亭亭耸半空。红靺鞨沉山带日,碧琉璃净水无风。
云迷翠阁参差见,舟舣朱桥缭绕通。泚笔凭谁写东绢,尽将烟景荐重瞳。
绕郭芙蓉十里城,画桥烟水接东瀛。蘋洲倒照苍山影,花濑遥闻白苧声。
问舍求田应犯虑,浮家泛宅未忘情。催科拙似阳公考,敢觊屏风录姓名。
山城岑寂偶分麾,聊欲藏瘝一再期。岂有声华如所誉,得非朋旧猥相欺。
久钦黄发嘉猷壮,初喜青天宿雾披。尚恨匆匆还执别,不容重醉习家池。
一赋《归来》不愿馀,文园多病滞相如。篱边竹笋青应满,洞口桃花红自舒。
荷蒉有心还击磬,周公无梦欲删《书》。云间宪伯能相慰,尺素长题问谪居。
微云生屋脊,欹枕看培塿。
崔嵬乱一瞬,泰华入搔首。
须臾万银竹,壮观惊户牖。
摧击竟自碎,映空白烟走。
余飚送未了,日色在井口。
去冬三寸雪,寒日澹相守。
商量细细融,未觉经旬久,
谁能料天工,办此颖脱手。
一凉满天地,平分到庭柳。
叶端啸余风,送我一杯酒。
画屏题细字,尽记同来友。
俗眼之所遗,此事当不朽。